Yazar "Alpagut, Leyla" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 5 / 5
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe 1930’larda bir mimar: İzzet Baysal(2009) Alpagut, Leylaİzzet Baysal, Erken Cumhuriyet Dönemi’nde (1923-1950) yetişmiş az sayıdaki Türk mimardan birisidir. Mimarlık mesleğini 1931-1943 yılları arasında sürdürmüş, daha sonra ticaret yaşamına atılmıştır. Kısa süren mimarlık yaşamında azımsanamayacak sayıda yapı tasarlamış ve gerçekleştirmiştir. Çoğu konut olan bu yapıların hiçbiri günümüzde ne yazık ki ayakta değildir. Ancak, yapıların izi sürüldüğünde ulaşılan belgeler, bu yapıların Erken Cumhuriyet Dönemi’nde etkili olan Uluslararası Mimarlık Üslubunun başkent Ankara dışındaki önemli örnekleri olduklarını göstermektedir. Baysal’ın kamu ve konut yapıları, bu üsluba uygun olarak, işlevine göre biçimlenmiş, bezemeden arındırılmış, yalın ve sade bir anlatıma sahiptir. Konut tasarımları, geleneksel Türk aile yaşamında Tanzimat ile başlayan ve Cumhuriyet ile birlikte yeni bir anlam kazanan dönüşümlerin açıkça okunabildiği, ancak oldukça mütevazi taşra örnekleridir. Makalemizde, İzzet Baysal’ın 1930’lu yıllarda tasarımını ve yapımını gerçekleştirdiği, belgelerine ulaşılabilen sekiz bina tanıtılmış ve değerlendirilmiştir. Mimarın 1930’lardaki bu projelerine ilişkin yazılı ve görsel belgeler, dönemin tek mimarlık dergisi olan Arkitekt’ten elde edilebilmiştir. Bunlar, Eskişehir Hava Mektebi (1936), Eskişehir Halkevi (1936), Bolu’da konut (1933), Eskişehir’de iki konut (1935), Ayrıca Eskişehir’de Bayan Feride Evi ve Bay Salahattin Evi olarak adlandırılmış iki konut (1935) ve Ankara Karanfil Sokak’taki konuttur (1938). Makalede önce, Erken Cumhuriyet Dönemi Mimarlık ortamında İzzet Baysal’ın da uygulayıcısı olduğu Uluslararası Mimarlık Üslubu ve Türk mimarların bu üslup karşısındaki tutumları kısaca ele alınmıştır. Daha sonra İzzet Baysal’ın mimarlık yaşamı ve sözkonusu sekiz yapısı, eldeki görsel ve yazılı belgelere dayanarak tanıtılmıştır. Son bölümde ise bu yapılar ve İzzet Baysal mimarlığı Erken Cumhuriyet Dönemi Mimarlığı bağlamında değerlendirilmiştir.Öğe Atatürk Orman Çiftliği’nde Ernst Egli’nin izleri: planlama, bira fabrikası, konutlar ve “geleneksel” bir hamam(2010) Alpagut, Leyla"Gazi Forest Farm" established on 5 May 1925 was designed and developed as a modern site with concern for leisure activities along with agricultural, industrial, and commercial components. Following the first construction between 1925 and 1926, development in 1930s was conducted so as to show a planned environment with modern concerns in mind. The initial plan for the Farm dated 1934 was maintained by the Swiss architect Ernst Arnold Egli, who attempted to innovate an approach to connect the historical and the cultural past of the new nation with the geography of the site, and the very public space requirements of the new-born Republic of Turkey. Although the plan was not applied in its entirety, the design makes one to consider the Atatürk Forest Farm to constitute a small model of the national modernity project, with the social, cultural and historic implications it has. Only two years after the initial design, planning and architectural implementations in the Farm were conducted in a more comprehensive and programmed manner. Following the plan prepared by Hermann Jansen in 1936 and with the Jansen-Egli cooperation, projects for the Beer and Malt Factory, housing, hamam (Turkish Bath) and restaurant, the main structures of the site were rapidly prepared and realized by Egli in 1937. The Beer and Malt Factory was one of the main buildings which transformed/changed the Farm in a considerable manner with its central position; accommodation facilities provided the employees with houses close to workplace; managerial units and the Railway Station completed the scene for the suburban leisure space to be within easy reach with the new Capital city Ankara. The Factory's machine-like and rational form corresponding to its function with technologic facilities was complemented with the modern forms of official buildings and housing for employees, as well as with the hamam. While housing units provided a modern atmosphere for the users of the quarter, they were designed to cope with the living habits of the emerging working class. For the design of the Beer Factory Hamam, one of the most interesting buildings of the site, Egli was adhered to the characteristic scheme of the Ottoman Hamam, and complied with the modern approach of 1930s while using the material and technique: he utilized current technological implementations for its water and heating system, contrary to the traditional hamams, which might be called an innovation. With the hamam and the housing, the Beer and Malt Factory, as one of the main buildings of the site provided the Farm to have a more modern and holistic appearance as an industrial production area. Natural landscaping, parks and gardens of the Farm take the workplace away from the usual factory image. Carefully embellished gardens next to the factory where few species of plants were cultivated; the restaurants, parks, pools and other areas for entertainment, detach the industrial and agricultural production locations considered as collective spaces in integrity, in an order not disturbing each other. Factory and employee housing of the industrial period and their environments for living created in connection therewith, are still a rich source of information. However nowadays it is evident that this initial environment created for a modern way of living and production is under a great pressure of change, which ends up in ill-management, under maintenance and simply ignorance. As an architectural heritage from the Early Republican Era, it is required to appreciate the value of and to preserve the buildings of the Atatürk Forest Farm, as one primary sample of a modern, contemporary, secular environmental contruction. The paper aims to document the planning and construction development of the campus and its buildings in the light of the textual and visual documents acquired from the ETH Zürich Archive, the Presidency Atatürk Archive, Prime Ministry Archive for the Republic, the Architektsmuseum TU Berlin, the TTA General Directorate Archive, and the Atatürk forest Farm Archive.Öğe Hermann Jansen için Ankara'da yeni bir görev: "Gazi Orman Çiftliği" planlaması(2017) Alpagut, Leyla1925 yılında kurulan Gazi Orman Çiftliği, tarım, endüstri, ticaret ve eğlence/dinlenme bileşenleri ile modern bir yerleşke olarak gelişmiştir. 1925-1926 yılları arasındaki ilk yapılaşmadan sonra Çiftliğin çağdaş bir görünüm kazanması amacı ile planlı bir gelişme göstermesine yönelik çalışmalar 1930'lu yıllarda başlamıştır. İsviçreli Mimar Ernst Egli 1934 tarihli Çiftlik planında, bulunduğu coğrafyanın tarihsel ve kültürel geçmişine duyarlı yaklaşımını Erken Cumhuriyet döneminin diğer kamusal alan çalışmaları ile de örtüşür bir tasarım anlayışı ile birleştiren bir planlama yapmıştır. Bu tasarımından hemen iki yıl sonra Çiftlikteki planlama ve yapılaşma çalışmaları daha kapsamlı ve programlı bir anlayışla sürdürülür. 1934 yılında yapılan "Ankara ve Civarı İmar Planı Sözleşmesi" uyarınca Atatürk Orman Çiftliği planlaması Alman kent plancısı Herman Jansen'e verilmiştir. 1934 tarihli Egli planlamasında Çiftliğin merkezi olarak belirlenen, tren istasyonunun güneyindeki bölüm, bundan iki yıl sonra artık ayrıntılı bir planlama konusudur. Jansen, 24.08.1936 tarihinde Atatürk Orman Çiftliği Müdürü Tahsin Coşkan'a, yaklaşık dört sayfalık rapor ile 3923, 3924 ve 3925 numaralı Bira Fabrikası ve çevresine yapılacak düzenlemeye ait çizimleri sunmaktadır. Berlin Teknik Üniversitesi Arşivi'nde ulaşılan bu çizimlerin dışında, raporda adı geçmeyen ancak Bira Fabrikası'nın doğusundaki konut alanına ait 3940 ve 3941 nolu iki çizim ile Bira Fabrikası'nın çevresindeki eğlence ve dinlenme mekânlarına ait 3836 numaralı bir perspektif çizim yer almaktadır. Jansen'in 1936 yılında hazırladığı planlamada Çiftlik merkezindeki Fabrika, memur ve işçi konutları, hamam gibi üretim ve barınma gereksinimlerini karşılayan bu alanın Bira Fabrikası'na özgü bir kompleks anlayışı ile ele alındığı görülmektedir. Çalışmada, Jansen'in Atatürk Orman Çiftliği planlaması, başta Cumhurbaşkanlığı Atatürk Arşivi ve Berlin Teknik Üniversitesi Arşivi belgeleri olmak üzere yazılı ve görsel belgeler üzerinden tanıtılmış ve değerlendirilmiştir. Jansen planlamasının Erken Cumhuriyet döneminde modernite projesinin bir parçası olarak nasıl bir nitelik taşıdığı, hangi idealler çerçevesinde biçimlendiği, kullanıcıları için çağdaş bir yaşama alanı oluştururken, tarım, üretim vb. işlevlerinin yanında sosyalleşme ve özgürleşme mekânı olarak nasıl kurgulandığının çözümlenmesi amaçlanmıştır.Öğe The Marmara Chalet : Modern farmhouse for Ataturk(Middle East Technical Univ, 2012) Alpagut, LeylaEstablished in 1925, the Gazi Pap Farm has shown a planned development during the 1930s with its complementary functions of agriculture, industry, accommodation, entertainment, and leisure. The Marmara Chalet built as resident for Ataturk is one of the primary structures of the Farm premises, which defines the qualification of the 'modernity project' at its own scale. This early-dated structure realized by the Swiss architect Ernst Arnold Egli between the years 1928-1929, one year after he came to Turkey, reveals how the era perceived 'the modern' as much as tendencies of the architecture of Egli, and how it reflected these modes of presence to design/construction processes, and decision mechanisms. On the other hand, it is the messenger of the effective position of Egli at the Gazi Forest Farm that persisted during the 1930s with respect to planning and construction. Marmara Chalet is a part of the public park where the Marmara Pool, one of the primary entertainment/leisure places of the farm, is located. The structure designed as a modern farmhouse is an important example of the Early Republican period residences, its location characteristics complying with contemporary lifestyle, and its components satisfying functions such as meeting, gathering in balls, along with residing; showing modern design understanding, use of new materials and techniques, and many other minor details. Besides the appearance of the Farm developed as a manufacturing center with the Beer Factory and auxiliary buildings that would later be built by Egli, the park with the pool and the chalet is one of the focuses which contributed and still contributes to divergence of the premises from the image of a traditional manufacturing site of manufacture to that of a cultural space. This design performed by Egli immediately after he arrived Turkey, is the product of the environment he has newly came to as a Western architect, and his quests in regard to creation of architecture complying with the expectations of the employer. The arched porch pattern on the structure that is not seen in other designs by Egli, suggests the dilemmas of the transformation process in the culture of architecture experienced in late 1920s in Turkey. While the structure carries characteristics of modern residences with its steep sloped roof specific to the geography where Egli came from, wooden shutter windows, symmetrical and plain facades, its porched ground floor, and the interior pattern complying with the new life aspiration of the era, it does not completely represent the cubic definition that answers the architectural form and language of the time. The manufacturing and trade spaces which became distinct in the Gazi Forest Farm experience, and the life circles and details offered therewith provide detailed and substantial information as to ideational and formal base of modernization. It is evident that the transforming function of the Gazi Forest Farm with its specific qualities, such as the concept of occupant/designer in modern housing as a fairly new experience, the Western design understanding perceiving the interior and exterior of the building as a whole, cannot be ignored. It is a must to understand, evaluate and preserve the Marmara Chalet as part of early Republican period architecture heritage, like several structures with different functions on the Ataturk Forest Farm. Thus it will contribute to understand the Farm as a multilayered information package with its environment and its buildings The study aims to evaluate Marmara Chalet in the light of the original visual and written documentation accessed primarily at the Ataturk Archive of the Presidential Residence, the Archive of the Ataturk Forest Farm, and sources of other relevant institutions, and personal archives.Öğe Üretken bir mimar ve Ankara’da modern bir bina: Bruno Taut ve Atatürk Lisesi(2018) Alpagut, LeylaErken Cumhuriyet Dönemi’nde (1923-1950) bilimsel bir yaklaşım ile üretilen yeni müfredatlara uygun eğitim yapıları, çağdaş mimari kimlikleri ve kent içindeki konumları ile devleti temsil eden yapılar arasındadır. Başkent Ankara’da bu dönemde inşa edilen çok sayıdaki okul binası, Milli Eğitim Bakanlığı Mimarlık Bürosu’nda Almanca konuşulan ülkelerden gelen mimarlar eliyle üretilmiştir. Bunlar arasında Alman mimar Bruno Taut, okul tasarımları ile bu dönem mimarlığının başlıca aktörlerinden birisi olmuş, tasarımlarında, modern mimarlığın biçimci yanını dışlayarak, üslup tartışmalarından çok yapının bulunduğu iklim, malzeme vb. koşullara uygunluk konusuna önem vermiş, işlevsel bir yapı üretme yoluna gitmiştir. Anıtsal tasarımı olan Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi binasında Osmanlı mimarlığına yaptığı kimi göndermelerin dışında ortaokul ve lise binalarında, çevre ile uyumlu farklı yüksekliklerde parçalı kütle anlayışı ile daha sade ve mütevazı ancak oldukça etkileyici çözümler üretmiştir. Atatürk Lisesi binası, eğitimin gerektirdiği işlevselci ve akılcı çözümlerinin yanında, bulunduğu kültüre özgü detayları ile Taut’un “modern mimarlık” konusundaki düşüncelerinin bir gösteri alanına dönüşür. Çalışmada Atatürk Lisesi binasının Bruno Taut mimarlığını olduğu kadar, Erken Cumhuriyet Dönemi mimarlık ortamının eğilimlerini ortaya koyan mimari kimliğinin tanıtılması ve değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yapının işlevi, kent ile kurduğu ilişki, mimari kimliği ve nitelikleri, Erken Cumhuriyet Dönemi mimarlığı içindeki yeri, bu çalışmanın başlıca tartışmasıdır.
