Kant’ın Leibniz’in monadolojisindeki uzay ve zaman anlayışını eleştirisi
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2018
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Kant düşünce itibariyle kendisinden etkilenmiş olmasına rağmen sahip olduğu monad anlayışı itibariyle Leibniz’e yönelik eleştirilerde bulunmuştur. Leibniz tecrübenin kuruluşunun açıklanabilmesi için duyusal nesnenin bölünmez bir birliğe sahip olması gerektiği fikrinden dolayı monad düşüncesini savunmuştur. Bölünmez bir birlik olması nedeniyle de dışsal etkilere açık olmaması gerektiği fikrini savunmuştur. Bu nedenle de zaman ve uzamı monadda ortaya çıkan temsiller arasındaki bağa indirgemiştir. Kant amfiboliye kaynaklık ettiğini düşündüğü için böyle bir metafiziği kabul etmemiştir. Kant’ın Leibniz’e yönelik eleştirisi zaman ve mekanın temsiller arasındaki bağlantıya indirgenemeyeceği ve temsillerin zaman ve mekan tarafından kuşatılması gerektiği fikrine dayanmaktadır. Kant’a göre zaman ve mekan temsilleri kuşatan ve önceleyen bir form olduğu savunulmalıdır. Bu makalede Kant’ın monada yönelik eleştirisini zaman ve mekân ilişkisi dahilinde ele alınacaktır.
Though Kant was influenced by Leibniz, he criticized Leibniz’s view of monad. Leibniz defended the idea of monad because the sensible object must have an indivisible unity on account of its foundation. Leibniz argued that monad must not be open to external influences because of its indivisible unity. Thereof, he reduced time and extension to the relationality between the representations that appear in the monad. Kant did not accept such a metaphysics because he thought it was the source of amphiboli. Kant's critique of Leibniz is based on the idea that time and space cannot be reduced to the connection between representations and that representations must be surrounded by time and space. According to Kant, time and space should be defended as a form that encompasses and precedes representations. In this article, Kant's criticism of monadology in relation to time and space is discussed.
Though Kant was influenced by Leibniz, he criticized Leibniz’s view of monad. Leibniz defended the idea of monad because the sensible object must have an indivisible unity on account of its foundation. Leibniz argued that monad must not be open to external influences because of its indivisible unity. Thereof, he reduced time and extension to the relationality between the representations that appear in the monad. Kant did not accept such a metaphysics because he thought it was the source of amphiboli. Kant's critique of Leibniz is based on the idea that time and space cannot be reduced to the connection between representations and that representations must be surrounded by time and space. According to Kant, time and space should be defended as a form that encompasses and precedes representations. In this article, Kant's criticism of monadology in relation to time and space is discussed.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Duyusal Temsil, Monad, Zaman, Uzam, Kendinde Varlık, Sensible Representation, Time, Extension, Being-in-itself
Kaynak
Abant İzzet Baysal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
6
Sayı
12
