Yazar "Kantar, Faik" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 7 / 7
  • Küçük Resim
    Öğe
    Assessment of variation in seed morphological traits in Phaseolus sp. landraces from western Anatolia
    (Banats Univ Agricultural Sciences & Veterinary Medicine Timisoara, 2019) Cancı, Hüseyin; Yeken, Mehmet Zahit; Kantar, Faik; Bozkurt, Murat; Çiftçi, Vahdettin; Özer, Göksel
    Seed size, seed shape and seed colour are easily discernible phenotypic traits of beans in the market. Consumers often have specific preferences to different combinations of seed size, shape and colour. Local landraces are usually grown for their desired organoleptic and seed properties by consumers. This study investigated the variability in seed size attributes, seed shape, visual seed colour properties and seed luminosity/chromaticity properties of the germplasm of 255 landraces representing major local bean types grown in 20 provinces in Western Anatolia Region of Turkey. Measurements were made on seeds from representative single plants for seed size index, 100 seed weight, seed length, seed width, seed thickness, seed width in cross section, seed shape, seed degree of curvature in kidney types, seed shape in cross section, number of seed colors, main seed color, secondary seed colour, distribution of secondary seed color, seed veining, colour of hilum ring and values of L (Luminosity), chromaticity a*, chromaticity b*, chroma (C) and hue angle. Data were statistically analysed, principle component analysis was carried out, the germplasm was classified by UPGMA dendograms and selections were made on the bases of GGE biplot analysis. Landraces showed a considerable diversity for seed size, seed shape and seed colour trait measured. All seed size variables ranged by 2-10-fold within the germplasm. 100-seed weight ranged ten-fold from very small seeded Meso-American types (18.4 g, e.g. AYD-8, KTH-30, MGL-1, DNZ-1 and BRD-24) to very large seeded Andean types (182.3 g, e.g. MGL-37, PKS-1, ANT-33, MGL-31 and ANT-16). Seed shape also varied as kidney-shaped (96 landraces), circular to elliptic (73), circular (58), elliptic (27) and rectangular (1) shapes. Main and secondary seed colours had considerable variation within the germplasm with 151 landraces had white, 31 grey, 31 beige, 23 brown, 8 violet, 5 red and 4 black main seed colour whereas 24 landraces had violet followed by 17 black and 14 red secondary seed colour. Landraces exhibited a large variation for chromaticity and luminosity variables. L value ranged between 20.3 and 90.1 representing a 4.5-fold variation. The landraces in the germplasm were assessed and characterised on the bases of diversity in seed morphological traits. Selections were made using UPGMA dendogram and GGE-biplot for production and breeding bean cultivars for preferences of changing consumer demands.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Breeding of dry bean cultivars using phaseolus vulgaris landraces in Turkey
    (2018) Yeken, Mehmet Zahit; Kantar, Faik; Çancı, Hüseyin; Özer, Göksel; Çiftçi, Vahdettin
    Yield and yield components is one of the key objectives of the legume breeding program worldwide. Information on these traits is required for the selection of desirable types and efficient utilization of the genetic diversity in dry bean improvement program. Local landraces of dry beans grown over long time period are more resistant to low input growing conditions its genetic and morphologic properties and quality is more acceptable by the growers. From this perspective, 83 dry bean landraces were collected from different bean growing areas of Western Anatolia Region of Turkey in 2015-2016. The dry bean landraces were grown on the experimental farm of Abant Izzet Baysal University, Bolu during 2016 growing season. A single plant from each dry bean landrace was selected according to morphological characterization results and weighted scaling method, and twenty (8 climber and 12 bush types) dry bean lines were accepted as promising. In the present study, yield and yield components of 12 dry bean lines and 2 commercial cultivars were compared in Bolu province under western black sea ecological condition of Turkey. The experiment was arranged in a Randomized Block Design with three replicates in 2017 growing season on the experimental farm of Abant Izzet Baysal University. Emergence percentage (69.50-96.00%), days to flowering 50% (48.00-52.00 days), days to maturity (86.00-107.33 days), plant height (37.20-58.30 cm), height to first pod (12.50-19.00 cm), number of branches per plant (6.25-8.25), number of pods per plant (16.96- 41.50 pods), seeds per pod (4.00-6.40 seeds), seed yield per plant (25.41-96.83 g plant-1) and 100 seeds weight (29.82-55.35 g) were determined according to IPGRI and EU-CPVO criteria. As a result, lines ÇNK-2, ÇNK-4, YLV-28, YLV-32 and BLCK-7 had superior with respect to yield and yield components and hence selected advanced promising lines will be transferred to regional yield trials required for the official procedures of cultivar registration.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Identification of resistance sources in common bean (Phaseolus vulgaris) genotypes from Turkey and the reactions of some promising genotypes to bean anthracnose (Colletotrichum lindemuthianum)
    (CSIRO Publishing, 2022) Palacıoğlu, Gülsüm; Yeken, Mehmet Zahit; Kantar, Faik; Çancı, Hüseyin; Çiftçi, Vahdettin; Özer, Göksel
    Context Among biotic factors, bean anthracnose caused by Colletotrichum lindemuthianum (Sacc. & Magnus) Briosi & Cavara is one of the most destructive diseases of common bean (Phaseolus vulgaris L.). Resistance in common bean genotypes is controlled by anthracnose resistance loci (designated Co). Aims The objective of this study was to evaluate the presence of Co resistance genes in common bean genotypes from Turkey and to examine promising genotypes as candidates for parent plants in breeding studies. Methods The presence of Co resistance genes in 693 common bean genotypes from 35 provinces of Turkey was determined by 12 SCAR (sequence characterised amplified region), RAPD (random amplified polymorphic DNA), STS (sequence-tagged site) and CAPS (cleaved amplified polymorphic sequence) markers. The disease reaction of 40 agronomically promising genotypes to different pathogen isolates was evaluated in a pot study. Key results The results indicated the presence of Co-1, Co-1(4), Co-1(5), Co-2, Co-3(3), Co-4, Co-4(2), Co-6, Co-10, Co-11 and Co-13 resistance genes, alone or in combination; Co-5 was not detected in any of the genotypes. Among the genotypes, Co-1(5) was the most frequent resistance source, followed by Co-4, Co-6 and Co-11, respectively. Common bean genotypes carrying Co-1(4), Co-2, Co-3(3), Co-11 and Co-13 have been identified for the first time in Turkish germplasm. Five genotypes carrying the various combinations of Co-1, Co-1(5), Co-4, Co-6, Co-10, Co-11 and Co-13 were resistant to all isolates in pathogenicity tests. Conclusions This study is the most comprehensive to date on Co genes linked to the resistance of common bean genotypes throughout Turkey and provides an important gene pool for breeding studies into bean anthracnose. Resistant genotypes identified will be useful as parent plants in resistance breeding studies. Implications Resistance genotypes carrying different Co genes to bean anthracnose will contribute significantly to the disease management strategy.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Phenotyping and genotyping in landraces of bean (Phaseolus spp.) for chilling tolerance
    (International Society for Horticultural Science, 2020) Certel, Bilgehan Turan; İkten, Hatice; Yılmaz, Yeliz; Kantar, Faik; Çiftçi, Vahdettin
    Beans (Phaseolus spp.) are subjected to chilling stress (below 10°C) at seedling stage under field conditions when they are grown in early spring and at the end of summer periods due to early and last frost, respectively. Breeding for chilling tolerance in beans is top priority to extend growth season of the crop. The current study was aimed at phenotyping and genotyping for chilling tolerance in bean landraces including P. vulgaris L. and P. coccineous L. A collection of 130 landraces was tested for chilling tolerance (5°C) under controlled environment conditions at seedling stage. Chilling damage was assessed on the bases of visual damage scale, cell membrane leakage, chlorophyll measurement and leaf color. For molecular characterization, 20 cold tolerant landraces of the collection were studied by the sequence related amplified polymorphism (SRAP). Results revealed that there was considerable variation for chilling tolerance among landraces. Of 130 land races, 123, BN 56, Erzc 2, HK 40, HK 46, ML 6 and TR 64995 were selected as cold tolerant since they were free from cold damage. These landraces can be safely grown from the beginning of spring to the end of summer because they are not damaged by early and late chilling stress.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Türkiye'deki Fasulye Gen Kaynaklarının Önemli Agronomik, Fiziko-Kimyasal, Mineral, Antioksidan ve Pişirme Özelliklerinin Genomik Bölgelerinin Genom Çapı İlişkilendirme Çalışmaları (GWAS) ile Belirlenmesi
    (2019) Baloch, Faheem Shahzad; Kantar, Faik; Sönmez, Ferit; Karaköy, Tolga; Gündoğdu, Müttalip
    Yemeklik baklagiller içerisinde yer alan fasulye (Phaseolus vulgaris L.), gerek dünya gerekse ülke tarımında önemli bir yere sahip olup, birçok ülkede olduğu gibi Türkiye?de de yaygın olarak tüketilmektedir. Mineral maddeler, vitaminler ve protein (%18-31.6) bakımından oldukça zengin olan fasulye, insan beslenmesinde önemli bir yere sahiptir. Ülkemizde kuru fasulye ıslahı genelde klasik ıslah yöntemleri kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Bununla birlikte dünyada abiyotik ve biyotik faktörlere karşı çok sayıda gen ve bunlarla ilişkili moleküler markör tespit edilmiş olup, bunlar ıslah çalışmalarında yaygın olarak kullanılmaktadır. Klasik ıslah yöntemlerinde karşılaşılan problemleri elemine etmek için Markör Destekli Seleksiyon (MAS) yönteminin yapılan ıslah çalışmalarına dahil edilmesi oldukça önem taşımaktadır. Bu çalışma, Bolu Abant İzzet Baysal Ziraat ve Doğa Bilimleri Fakültesi, Tarla Bitkileri Bölümü yürütücülüğünde, aynı fakültenin Bahçe Bitkileri Bölümü ve Tohum Bilim ve Teknolojisi Bölümü, Sivas Cumhuriyet Üniversitesi, Meslek Yüksekokulu ve Akdeniz Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarla Bitkileri Bölümü iş birliği ile gerçekleştirilmiştir. Çalışma sonucunda, Türk yerel fasulye popülasyonlarında yüksek düzeyde hem fenotipik hem de genotipik çeşitlilik gözlemlenmiştir. Çiçeklenme gün saysı, bakla bağlama gün sayısı, bitki boyu, olgunlaşma gün sayısı, bitkideki bakla sayısı, ve 100 tane ağırlığı gibi özelikler Türk yerel fasulye popülasyonlarında var olan fenotipik çeşitlilikte önemli rol oynamışlardır. Fasulye genomunda, 11 kromozom boyunca dağılım gösteren toplamda 15.608 DArTseq marköründen en iyi olan 11.839 DArTseq markörü kullanılmış ve bunlardan %24.14?ünün yeni markör olduğu belirlenmiştir. Fasulye genomunda, 11 kromozom boyunca dağılım gösteren toplamda 14.290 SNP marköründen 12.871 SNP markörü kullanılmış ve bu markörlerden %9.93?ünün yeni markör olduğu belirlenmiştir. Çalışmada, 37 farklı özellik (agronomik, mineral, kalite ve pişirme) çalışılmış, DArTseq markörleriyle yapılmış GWAS analizinde 20 özellikte önemli ilişki tespit edilmiş, SNP markörleriyle yapılmış analizde 26 özellikte önemli ilşki tespit edilmiştir. SNP markörünün DArTseq ile kıyaslandığında daha bilgi verici olduğu saptanmıştır. SNP- 3384591, SNP-8205001, SNP-1312148, SNP-3368865, SNP-3381021, SNP-3382392, SNP- 8205132 ve DArTseq 8214418 markörlerinin farklı birkaç özellik ile önemli ilişkisi olduğu tespit edilmiştir. Bunların fasulye ıslahında etkin bir şekilde kullanılması tavsiye edilmektedir. Tanımlanan bağlantılı markörlerin çok lokasyonlu veya çok yıllık denemeler yoluyla doğruluğunun test edilmesi gerekmektedir. Doğruluğu kesinleşmiş markörlerin KASP sistemine dönüştürülerek fasulye ıslahında kullanılması mümkündür. Proje ekibi olarak, projede yer alan tüm kurumlara ve özellikle de TUBİTAK?a (Proje No:215O630) destekleri için teşekkürlerimizi sunuyoruz.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Ulusal Kuru Fasulye Gen Kaynaklarından Yu?ksek Verimli ve Antraknoz (Colletotrichum lindemuthianum) Hastalığına Dayanıklı Islah Materyallerinin Geliştirilmesi
    (2018) Özer, Göksel; Kantar, Faik; Çanci, Hüseyin; Çiftçi, Vahdettin
    Kuru fasulye insan beslenmesi için önemli bir protein kaynagı olan yemeklik tane baklagiller içerisinde yer almakta olup du?nyada yaygın bir u?retim potansiyeline sahiptir. Ülkemizde ise kuru fasulye ekilis alanlarının hızlı azalmasının sonucu olarak fasulye u?retimi u?lke tu?ketimi karsılayamaz olmus ve ithalat zorunlu hale gelmistir. Kuru fasulye ekilis alanlarının azalmasının baslıca sebepleri ise mevcut çesitlerin yetersizligi ve bunların hastalıklara ve abiyotik çevre kosullarına karsı hassasiyetidir. Fasulye u?retiminde oldukça önemli problemlere neden olan antraknoz etmeni Colletotrichum lindemunthianum?un farklı popu?lasyonları içerisinde yu?ksek du?zeyde genetik varyasyon göstermesi ise bu patojene karsı ıslah programlarının gelistirilmesini zorlastırmaktadır. Bu sebeple hastalıga karsı dayanıklılık için su?rekli olarak yeni gen kaynaklarının belirlenmesi ve bunların istenilen özeliklere sahip kuru fasulye çesitlerine aktarılması gerekmektedir. Bununla birlikte u?lkemizin farklı cografik alanları fasulye u?retimi için oldukça uygun olup her bölgeye has önemli yerel fasulye genotiplerini barındırmaktadır. Ayrıca fasulye genotipleri arasında cografik kosullara adaptasyon bakımından önemli farklılıklarda olusabilmektedir. Özellikle yu?ksek seviyede verimli olan bazı genotiplerin vejetasyon su?resi bakımından belirli bölgelerde yetistirilmesi mu?mku?n olmamaktadır. Bu sebeple yerel gen kaynaklarının etkin bir sekilde kullanılması ıslah çalısmaları açısından oldukça önem tasımaktadır. Bu çalısma kapsamında Tu?rkiye?de kuru fasulye u?reticileri tarafından uzun yıllar yetistirile gelen lokal fasulye popu?lasyonlarındaki antraknoz hastalıgına karsı dayanıklılık kaynaklarının belirlenmesi ve Batı Anadolu Bölgesi için yu?ksek verim ve kalite özelliklerine sahip çesit adayı yeni kuru fasulye ıslah materyallerinin gelistirilmesi hedeflenmistir. Markör destekli seleksiyon (MAS) yöntemi ile elde edilen fasulye genotipleri genel olarak degerlendirildiginde Co-15 Co-4, Co-6 ve Co-1, Co-11 ve Co-14 dayanıklılık genlerinin test edilen genotiplerde yaygın olarak bulundugu göru?lmektedir. Co-42, Co-2 ve Co-3 genlerinin ise oldukça az sayıda örnekte bulundugu tespit edilmistir. Co-5 geni ise test edilen örneklerde bulunamamıstır. Batı Anadolu Bölgesinden toplanan yerel kuru fasulye genotiplerinin çesit degerlendirme kriterlerine göre karakterizasyonu ve seleksiyonu sonucunda 9 adet fasulye genotipi (AYD-1, AYD-2, IZM-2, ISPT-6, YLV-28, YLV-32, BLCK-7, ÇNK-2 ve ÇNK-4) proje kapsamında u?mitvar olarak bulunmus olup; bu genotiplerin seleksiyon ıslahı ile çesit gelistirmede materyal olarak kullanılabilecegi du?su?nu?lmektedir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Variation in cooking quality traits in Phaseolus bean germplasm from Western Anatolia
    (Banats Univ Agricultural Sciences & Veterinary Medicine Timisoara, 2019) Yeken, Mehmet Zahit; Çancı, Hüseyin; Kantar, Faik; Karacaören, Burak; Özer, Göksel; Çiftçi, Vahdettin
    Cooking quality is one of the main bean breeding objectives after yield and stress tolerance. Local bean landraces have usually superior cooking quality. An experiment was carried out in order to investigate i) the variations in the cooking quality traits in pre-breeding collection of 60 Phaseolus sp landraces from Western Anatolia provinces and ii) cooking time in relation with other cooking quality traits. There was a considerable variation in the variables tested within the germplasm of cooking time (26.0-100.0 min), dry weight (19.0-61.8 g), wet weight (37.00-129.15 g), hydration capacity (0.19-0.67 mL), hydration index (0.73-2.12%), dry volume (60.00-100.00 mL), wet volume (135.00-218.00 mL), swelling capacity (0.20-0.85 mL), swelling index (1.69-9.00%), cooking time (26.00-100.00 min), protein content (19.30-30.00%) and seed color. There was fourfold variation in cooking time. Cooking time was significantly correlated with protein content (r=0.732, P<0.01) and had close relationship with main seed color and dry volume. In UPGMA Cluster dendrogram, cooking time, protein content, swelling index, hydration index and main seed color formed closely related sub group. In conclusion, there was a considerable variation in the cooking quality traits investigated in the core collection of beans. There was four- fold difference within landraces for cooking time, which can be used for breeding bean cultivars with short cooking times. Cooking time in the landraces investigated was associated with protein content, main seed color and swelling index.