Breeding of dry bean cultivars using phaseolus vulgaris landraces in Turkey
Yükleniyor...
Tarih
2018
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Yield and yield components is one of the key objectives of the legume breeding program worldwide. Information on these traits is required for the selection of desirable types and efficient utilization of the genetic diversity in dry bean improvement program. Local landraces of dry beans grown over long time period are more resistant to low input growing conditions its genetic and morphologic properties and quality is more acceptable by the growers. From this perspective, 83 dry bean landraces were collected from different bean growing areas of Western Anatolia Region of Turkey in 2015-2016. The dry bean landraces were grown on the experimental farm of Abant Izzet Baysal University, Bolu during 2016 growing season. A single plant from each dry bean landrace was selected according to morphological characterization results and weighted scaling method, and twenty (8 climber and 12 bush types) dry bean lines were accepted as promising. In the present study, yield and yield components of 12 dry bean lines and 2 commercial cultivars were compared in Bolu province under western black sea ecological condition of Turkey. The experiment was arranged in a Randomized Block Design with three replicates in 2017 growing season on the experimental farm of Abant Izzet Baysal University. Emergence percentage (69.50-96.00%), days to flowering 50% (48.00-52.00 days), days to maturity (86.00-107.33 days), plant height (37.20-58.30 cm), height to first pod (12.50-19.00 cm), number of branches per plant (6.25-8.25), number of pods per plant (16.96- 41.50 pods), seeds per pod (4.00-6.40 seeds), seed yield per plant (25.41-96.83 g plant-1) and 100 seeds weight (29.82-55.35 g) were determined according to IPGRI and EU-CPVO criteria. As a result, lines ÇNK-2, ÇNK-4, YLV-28, YLV-32 and BLCK-7 had superior with respect to yield and yield components and hence selected advanced promising lines will be transferred to regional yield trials required for the official procedures of cultivar registration.
Verim ve verim öğeleri dünya çapında baklagil ıslah programının temel hedeflerinden birisidir. Kuru fasulye ıslah programında genetik çeşitliliğin etkin kullanımı ve arzu edilen tiplerin seçimi için bu özelliklere ait bilgilere ihtiyaç duyulmaktadır. Uzun yıllardır yetiştirilen yerel kuru fasulye popülasyonları, düşük girdili yetiştirme koşullarına genetik ve morfolojik özellikleri sayesinde daha dayanıklı ve yetiştiriciler tarafından kalitesi daha kabul edilebilir düzeydedir. Bu amaç doğrultusunda, Türkiye’nin Batı Anadolu Bölgesi’ndeki farklı fasulye yetiştirme alanlarından 83 yerel kuru fasulye popülasyonu 2015-2016 yıllarında toplanmış ve 2016 yılı yetiştirme sezonunda Abant İzzet Baysal Üniversitesi deneme alanında yetiştirilmiştir. Tartılı derecelendirme ve morfolojik karakterizasyon sonuçlarına göre her bir fasulye popülasyonundan tek bitki seçilmiş ve 20 kuru fasulye hattı (8 sarılıcı ve 12 bodur) ümitvar kabul edilmiştir. Bu çalışmada, 12 yerel kuru fasulye hattı ile 2 ticari çeşit verim ve verim öğeleri bakımından Türkiye’nin Batı Karadeniz Bölgesi Bolu ekolojik koşullarında karşılaştırılmıştır. Araştırma, Abant İzzet Baysal Üniversitesi deneme alanında 2017 yılında tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Çimlenme oranı (%69.50-96.00), %50 çiçeklenme gün sayısı (48.00-52.00 gün), olgunlaşma süresi (86.00-107.33 gün), bitki boyu (37.20-58.30 cm), ilk bakla yüksekliği (12.50-19.00 cm), bitkide dal sayısı (6.25-8.25 adet), bitkide bakla sayısı (16.96-41.50 bakla), baklada tane sayısı (4.00-6.40 tane), bitki başına tohum verimi (25.41-96.83 g bitki-1) ve 100 tane ağırlığı (29.82-55.35 g) IPGRI ve EU-CPVO kriterlerine göre belirlenmiştir. Sonuç olarak, verim ve verim öğeleri bakımından ÇNK-2, ÇNK-4, YLV-28, YLV-32 ve BLCK-7 üstün ümitvar hatlar olarak seçilmiş ve bu hatların çeşit tescil için bölge verim denemelerine aktarılmasına karar verilmiştir.
Verim ve verim öğeleri dünya çapında baklagil ıslah programının temel hedeflerinden birisidir. Kuru fasulye ıslah programında genetik çeşitliliğin etkin kullanımı ve arzu edilen tiplerin seçimi için bu özelliklere ait bilgilere ihtiyaç duyulmaktadır. Uzun yıllardır yetiştirilen yerel kuru fasulye popülasyonları, düşük girdili yetiştirme koşullarına genetik ve morfolojik özellikleri sayesinde daha dayanıklı ve yetiştiriciler tarafından kalitesi daha kabul edilebilir düzeydedir. Bu amaç doğrultusunda, Türkiye’nin Batı Anadolu Bölgesi’ndeki farklı fasulye yetiştirme alanlarından 83 yerel kuru fasulye popülasyonu 2015-2016 yıllarında toplanmış ve 2016 yılı yetiştirme sezonunda Abant İzzet Baysal Üniversitesi deneme alanında yetiştirilmiştir. Tartılı derecelendirme ve morfolojik karakterizasyon sonuçlarına göre her bir fasulye popülasyonundan tek bitki seçilmiş ve 20 kuru fasulye hattı (8 sarılıcı ve 12 bodur) ümitvar kabul edilmiştir. Bu çalışmada, 12 yerel kuru fasulye hattı ile 2 ticari çeşit verim ve verim öğeleri bakımından Türkiye’nin Batı Karadeniz Bölgesi Bolu ekolojik koşullarında karşılaştırılmıştır. Araştırma, Abant İzzet Baysal Üniversitesi deneme alanında 2017 yılında tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Çimlenme oranı (%69.50-96.00), %50 çiçeklenme gün sayısı (48.00-52.00 gün), olgunlaşma süresi (86.00-107.33 gün), bitki boyu (37.20-58.30 cm), ilk bakla yüksekliği (12.50-19.00 cm), bitkide dal sayısı (6.25-8.25 adet), bitkide bakla sayısı (16.96-41.50 bakla), baklada tane sayısı (4.00-6.40 tane), bitki başına tohum verimi (25.41-96.83 g bitki-1) ve 100 tane ağırlığı (29.82-55.35 g) IPGRI ve EU-CPVO kriterlerine göre belirlenmiştir. Sonuç olarak, verim ve verim öğeleri bakımından ÇNK-2, ÇNK-4, YLV-28, YLV-32 ve BLCK-7 üstün ümitvar hatlar olarak seçilmiş ve bu hatların çeşit tescil için bölge verim denemelerine aktarılmasına karar verilmiştir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Dry Beans, Landraces, Selection, Breeding, Kuru Fasulye, Yerel Popülasyon, Seleksiyon, Islah
Kaynak
Uluslararası Tarım ve Yaban Hayatı Bilimleri Dergisi (UTYHBD)
International Journal of Agriculture and Wildlife Science (IJAWS)
International Journal of Agriculture and Wildlife Science (IJAWS)
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
4
Sayı
1
