Hicrî III. asırda hadis usûlüne kaynaklık eden eserler ve özellikleri

Yükleniyor...
Küçük Resim

Tarih

2018

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

Hadis usûlü, Hz. Peygamber’e isnâd edilen haberlerin aslına uygun nakli ve ona aidiyetini belirleme amacıyla konulan prensipleri belirleyerek bunlarla ilgili terimleri konu edinen bir ilimdir. Sözü edilen temel ilkelerin büyük çoğunluğu rivayet, tedvin ve tasnif döneminde olmak üzere tarihî süreçte ihtiyaca göre belirlenmiş, uygulanmış ve geliştirilmiştir. Bu çalışmada hicrî III. asırda hadis usûlüne kaynaklık eden temel dört eser ele alınmıştır. Bunlar, Şâfiî’nin er-Risâle’si, Müslim’in Mukaddime’si, Tirmizî’nin el-İlelü’s-Sağîr’i ve Risâletu Ebî Dâvud’dur. Bu eserlerin ele aldığı hadis usûlü konuları incelenerek bazı ıstılahları kullanmada ilk oluşları değerlendirilmiştir. Bunların yanında dolaylı olarak hadis usulüne kaynaklık etmiş olan ilel ve tarih kaynaklarının hadis usulüne ne derece katkıda bulundukları da ele alınmıştır.
Hadith methodology is a discipline determining the principles and terminologies in order to authenticate whether news/narrations are truly related to the Prophet. Most of these principles were determined, applied, and developed on the basis of necessities during the narration age. This work investigates the evolution of narration principles and related notions throughout the historical process, which is organized as follows: In the second chapter, four fundamental hadith methodology books of the 3rd century BH are addressed: Al-Shafi‘i's Al-Risalah, Muslim's Al-Sahih, Al-Ilal AlSager of Al-Tirmidhi, and Abu Dawood's Al-Risalah. The hadith methodology of these boks and first-use of some terminology are examined.

Açıklama

Anahtar Kelimeler

Hadis, Hadis Usulü, İlel, Istılah, Kaynaklar, Hadith, Hadith Methodology, 'Ilal, Tecnical Terms, Resources

Kaynak

Abant İzzet Baysal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

6

Sayı

11

Künye