Kant’ın ruhun ölümsüzlüğüne ilişkin görüşlere yönelik eleştirileri ve Phaidon diyaloğundan hareketle Platon’un bu eleştirelere verebileceği olası cevaplar

Yükleniyor...
Küçük Resim

Tarih

2019

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

Kant’ın, kendisinden sonraki düşüncede eskisine nazaran önemli bir değişimi gerçekleştirdiği söylenebilir. Bu değişimin kaynağında Kant’ın, klasik metafiziğin ruhun varlığının ortaya konulabileceği ve ruh üzerinden insani tecrübenin açıklanabileceği yaklaşımını eleştirmesi, ruhun bir töz olarak varlığı iddia edilmeden de insan tecrübesinin açıklanabileceği ve bilimlerin temellendirilebileceğini savunmasının var olduğunu söylemek mümkündür. Ona göre duyusal tecrübenin kuruluşundan bahsedilebilmesi için düşünürlerin (Noeta) varlığını savunmaya gerek yoktur. Oysa Platon’a göre duyusal dünyanın açıklanması için düşünürlerin varlığından hareket edilmesi gerekir. Bu nedenle de Platon, düşünürleri var kabul ederek ruhun varlığına ve ölümsüzlüğüne de delil olarak göstermeye çalışır.Platon ruhun ölümsüzlüğünü savunmak için Phaidon adlı eserinde birçok kanıt ileri sürmektedir. Kant’ın ampirik nesnenin kuruluşuna dair yaklaşımı dikkate alındığında Phaidon’da ruhun ölümsüzlüğü ilgili var olan kanıtlar ne şekilde ele alınabilir? Ya da Phaidon adlı eserde ortaya konulan delilleri Kant’ın eleştirilerine bir cevap olarak görmek mümkün müdür? Phaidon’daki Kebes adlı şahsın ruhun ölümsüzlüğüne yönelik itirazlarının Kant’ın ruhu bir töz olarak kabul etmeye yönelik eleştirilerini anımsattığı söylenebilir mi? Bu çalışmada Platon’un Kebes’e cevapları Kant’ın eleştirileri dikkate alınarak tartışılmaktadır
It can be said that Kant, in comparison to his predecessors, has caused a more significant change in the course of philosophical enterprise. It is possible to say that Kant achieves such an impact by explaining human experience and providing foundations for natural sciences after denying the existence of soul as substance as classical metaphysics defends. According to him, there is no need to defend the existence of intelligible in themselves to constitute empirical experience. However, according to Plato, in order to explain the sensory world, it is necessary to move from the existence of intelligible. For this reason, Plato tries portray intelligible as evidence for the existence and immortality of the soul. Plato suggests a number of arguments in his Phaidon to defend the immortality of the soul. How can we evaluate Plato’s arguments in Phaidon in view of Kant’s view of the constitution of the empirical objects? Can it be claimed that Kebes’ objections against accepting soul as a substance anticipate those of Kant’s concerning the immortality of the soul? In this study, Plato’s answers to Kebes are discussed by keeping Kant’s criticisms in mind

Açıklama

Anahtar Kelimeler

Kant, Platon, Phaidon, Ruh, Kebes, Kant, Plato, Phaidon, Soul, Kebes

Kaynak

OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

13

Sayı

19

Künye