Kadmiyum klorürün sıçan böbrek dokusunda oluşturduğu yapısal değişiklikler ve bu değişiklikler üzerine metallothioneinin etkileri: Işık mikroskobik çalışma
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2004
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Amaç: Bu çalışmada kadmiyum klorür uygulaması ile böbrek dokusunda meydana gelen yapısal değişiklikler ve kadmiyum klorür ile birlikte ekzojen uygulanan metallothioneinin koruyucu etkilerinin ışık miroskobik incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Çalışmada 36 adet Wistar cinsi ergin erkek sıçan kullanıldı. Denekler 3 gruba ayrıldı. Birinci grup sıçanlara (n: 16) deri altı yolla 3.5 mg/kg/gün kadmiyum klorür (Sigma; St Louis MO, USA), ikinci grup sıçanlara (n: 16) deri altı yolla 3.5 mg/kg/gün kadmiyum klorür ve periton içi 30 µmol/kg/gün metallothionein (Sigma; St Louis MO, USA) enjekte edildi. Üçüncü grup sıçanlar (n: 4) ise kontrol grubu olarak kullanıldı. Çalışmanın 1., 3., 5. ve 7. günlerinde deneklerden eter anestezisi altında böbrek dokuları alındı, %10'luk formaldehit solüsyonunda tespit edildi, parafin bloklar hazırlandı. Alınan kesitlere (5 µm) Hematoksilen & Eosin, Periodic acid Schiff ve Masson'un üçlü boyaları uygulandı. Bulgular: Bu çalışmada her iki deney grubunda da kadmiyum klorür ve metallothionein uygulama süresinin artışına paralel olarak renal korpuskül ve tübüllerin bazal membranlarında kalınlaşma, proksimal tübüllerde dejenerasyon, korteksteki damarlarda konjesyon saptandı. İkinci grupta ayrıca intramezengial hücrelerde artış, tübüllerde PAS (+) granüller ve kortiko medullar bölgedeki tübüllerde PAS (+) hiyalin madde birikimi gözlendi. Sonuç: Sonuç olarak kadmiyum klorür'ün böbrekler için oldukça toksik olduğu ve önemli yapısal hasara yol açtığı belirlendi. Metal bağlayan protein olarak bilinen metallothioneinin oluşan bu yapısal hasarları önlemede yetersiz kaldığı ve benzer yapısal bozuklukların metallothionein uygulanan gruplarda da oluştuğu saptandı.
Objective: The aim of present study was to determine by light microscopy the cadmium chloride-induced structural changes and protective effects of co-administration of metallothionein in kidney tissue. Material and Methods: Thirty-six adult Wistar male rats were used in this study. Animals were divided into three groups. Cadmium chloride (3.5 mg/kg/day) was subcutaneously (s.c) injected to the first group (n= 16), whereas the second group (n= 16) received both cadmium chloride (3.5 mg/kg/day s.c) and metallothionein (30 µmol/kg/day intraperitoneally). The rats in the third group (n= 4) were used as controls. On the 1st, 3rd, 5th and 7th days of the study, kidney tissue samples were taken under ether anesthesia and fixed with 10% formaldehyde solution and prepared in paraffin blocks. Tissue sections (5 µm) were stained with Hematoxylin & Eosin, Periodic Acid Schiff and Masson's trichrom. Results: Kidney tissue damage including basal membrane thickening of the renal corpuscule and tubules, degeneration in the proximal tubules and vascular congestion in the renal cortex were observed in both experimental groups dependent time. Moreover, in the second group, an increase in intramesangial cells, PAS (+) granules in the tubules and, in the corticomedullar tubules, an accumulation of PAS (+) hyaline substance was observed. Conclusion: It was determined that cadmium chloride has a toxic effect in kidneys and causes serious structural damage. Metallothionein, known as a metal-binding protein, proved insufficient in preventing cadmium chloride-induced damage.
Objective: The aim of present study was to determine by light microscopy the cadmium chloride-induced structural changes and protective effects of co-administration of metallothionein in kidney tissue. Material and Methods: Thirty-six adult Wistar male rats were used in this study. Animals were divided into three groups. Cadmium chloride (3.5 mg/kg/day) was subcutaneously (s.c) injected to the first group (n= 16), whereas the second group (n= 16) received both cadmium chloride (3.5 mg/kg/day s.c) and metallothionein (30 µmol/kg/day intraperitoneally). The rats in the third group (n= 4) were used as controls. On the 1st, 3rd, 5th and 7th days of the study, kidney tissue samples were taken under ether anesthesia and fixed with 10% formaldehyde solution and prepared in paraffin blocks. Tissue sections (5 µm) were stained with Hematoxylin & Eosin, Periodic Acid Schiff and Masson's trichrom. Results: Kidney tissue damage including basal membrane thickening of the renal corpuscule and tubules, degeneration in the proximal tubules and vascular congestion in the renal cortex were observed in both experimental groups dependent time. Moreover, in the second group, an increase in intramesangial cells, PAS (+) granules in the tubules and, in the corticomedullar tubules, an accumulation of PAS (+) hyaline substance was observed. Conclusion: It was determined that cadmium chloride has a toxic effect in kidneys and causes serious structural damage. Metallothionein, known as a metal-binding protein, proved insufficient in preventing cadmium chloride-induced damage.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kadmiyum, Metallothionein, Böbrek, Mikroskop, Cadmium, Metallothionein, Kidney, Microscope
Kaynak
Türkiye Klinikleri Tıp Bilimleri Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
24
Sayı
6
