112 SAĞLIK ÇALIŞANLARININ HASTANE DIŞI KARDİYAK ARRESTLERDE KARDİYOPULMONER RESÜSİTASYON BİLGİ DÜZEYİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

dc.contributor.authorÇolak, Tamer
dc.contributor.authorÇelik, Kaan
dc.contributor.authorTekten, Beliz Öztok
dc.date.accessioned2024-09-25T20:23:45Z
dc.date.available2024-09-25T20:23:45Z
dc.date.issued2020
dc.departmentAbant İzzet Baysal Üniversitesien_US
dc.description.abstractAmaç: Acil servislerde kardiyak arrest tanısı ile resusitatifmüdahale yapılan hastaların büyük çoğunluğunu hastane dışıkardiyak arrest vakalar oluşturmaktadır. Ayrıca bu vakalarınbirçoğu, olay yerinde 112 Acil Sağlık Hizmetleri ekiplerinceilk müdahale sağlandıktan sonra hastanelere getirilmektedir.Bu çalışmada, 112 sağlık çalışanlarının kardiyopulmonerresüsitasyon konusundaki bilgi düzeylerini ve tutumlarınıdeğerlendirmeyi amaçladık.Gereç ve Yöntemler: Çalışmamız, Üniversitemiz KlinikAraştırmalar Etik Kurulu Onayı alındıktan sonra, 1 Mayıs2019 ile 1 Haziran 2019 tarihleri arasında yüz yüze anketuygulanması yöntemi ile gerçekleştirildi. Tüm testlerdeistatistiksel anlamlılık düzeyi p<0.05 olarak kabul edildi.Bulgular: Çalışmamıza toplam 131 gönüllü 112 Acil SağlıkHizmetleri çalışanı dahil edildi. Katılımcıların meslekdağılımı: 9 (%6.9) doktor, 4 (%3.1) hemşire, 73 (%55.7) aciltıp teknisyeni, 34 (%26) paramedik ve 11 (%8.4) sağlıkmemuru şeklindeydi. Katılımcıların %90’ının daha öncekardiyopulmoner resüsitasyon uyguladığını ve 70 (%53.4)katılımcının daha önce hastane dışı kardiyak arrest vakalar ilekarşılaşmış olduğunu gördük. Doktorların %66.7’si,hemşirelerin tamamı, acil tıp teknisyenlerinin %95.9’u,paramediklerin %97.1’i ve sağlık memurlarının %81.8’i dahaönce kardiyopulmoner resüsitasyon ile ilgili bir eğitim/kursalmıştı (p=0.018). “Temel yaşam desteği sırasında göğüs basısısayısı dakikada kaç kez olmalıdır?” sorusuna, Amerikan KalpCemiyeti’nin 2015 yılında yayınlamış olduğu kılavuzunuokuyan katılımcıların %76.7’si doğru cevap verirken, kılavuzuokumayanların %54.5’i doğru cevap vermiştir (p=0.014).Sonuç: 112 sağlık çalışanlarının kardiyopulmoner resüsitasyonuygulamalarında bilgi düzeylerinde eksiklikler olduğunubelirledik. Bu eksikliklerin giderilmesi amacıyla, kılavuzlarışığında ve düzenli aralıklarla eğitimli uygulayıcılar tarafındankardiyopulmoner resüsitasyon eğitim programları ve kurslarındüzenlenmesi gerektiği düşünülmüştür.en_US
dc.identifier.doi10.24938/kutfd.743169
dc.identifier.endpage215en_US
dc.identifier.issn2148-9645
dc.identifier.issue2en_US
dc.identifier.startpage208en_US
dc.identifier.trdizinid418890en_US
dc.identifier.urihttps://doi.org/10.24938/kutfd.743169
dc.identifier.urihttps://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/418890
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/20.500.12491/16102
dc.identifier.volume22en_US
dc.indekslendigikaynakTR-Dizinen_US
dc.language.isotren_US
dc.relation.ispartofKırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisien_US
dc.relation.publicationcategoryMakale - Ulusal Hakemli Dergi - Kurum Öğretim Elemanıen_US
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccessen_US
dc.snmzYK_20240925en_US
dc.title112 SAĞLIK ÇALIŞANLARININ HASTANE DIŞI KARDİYAK ARRESTLERDE KARDİYOPULMONER RESÜSİTASYON BİLGİ DÜZEYİNİN DEĞERLENDİRİLMESİen_US
dc.typeArticleen_US

Dosyalar