Bakteri nedenli deri infeksiyonlarından izole edilen mikro-organizmalar ve antibiyotik duyarlılıklarının değerlendirilmesi
Küçük Resim Yok
Tarih
2003
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Deri infeksiyonlarına neden olan bakteriler, tedavide kullanılan antibiyotiklerin in vitro duyarlılıkları ve piyodermilerde kullanılabilecek antibiyotik seçeneklerinin belirlenmesi amacıyla, primer veya başka bir dermatolojik hastalığa sekunder olarak gelişmiş bakterilere bağlı deri infeksiyonu bulunan 163 olgu çalışma kapsamına alındı. Kültürde üreme görülen 103 (%63.2) olgunun 37'sı sekunder bakteriyel deri infeksiyonu, 28'i fronkül, 11 'i folikülit, sekizi impetigo, altısı karbonkül, altısı perioniksis, dördü ektima ve üçü apse tanısı almıştı. Bakteriyel deri infeksiyonlarından 67 (%65)'sinde Staphylococcus aureus, 14 (%13.6)'ünde koagülaz-negatif stafilokok, 10 (%9.7)'unda A grubu beta-hemolitik streptokok, sekizinde (%7.8) Gram-negatif çomak, dördünde (%3.9) alfa-hemolitik streptokok izole edildi. İzole edilen S. aureus kökenlerinin penisilin ve oksasilin direnci sırasıyla %86.6 ve %25.4 olarak saptandı. İzole edilen sekiz Gram-negatif çomağın hepsi disk difüzyon yöntemi He piperasilin, amikasin ve imipeneme duyarlı bulundu. Çalışmada 10 köken, A grubu beta- hemolitik streptokok olarak izole edilirken, bu bakterilerde, bir kökende görülen eritromisin direnci dışında, antibiyotik direnci saptanmadı. Sonuç olarak, bakteriye! deri infeksiyonlarının en sık etkeni S. aureus olarak saptandı. Stafilokoklarm neden olduğu deri infeksiyonlarının tedavisinde yaygın olarak kullanılan beta-laktam antibiyotiklere karşı yüksek oranda direnç vardı. Bulgular akne tedavisinde sıkça kullanılan tetrasiklin ve eritromisinin, piyodermilerin ampirik tedavisinde ideal bir seçenek olmadığını düşündürmektedir. A grubu beta-hemolitik streptokok infeksiyonlarının tedavisinde halen birinci seçeneğin penisilin olduğu ve infekte deri ülserlerinin etkenleri arasında Gram-negatif çomakların da düşünülmesi gerektiği sonucuna varıldı.
The aim of the study was to investigate the prevalence of the bacteria causing skin infections and their antibiotic susceptibilities, to determine antibiotic regimens. Totally 163 cases, diagnosed as primary or secondary bacterial skin infection were included in the investigation. Culture positive 103 cases had the following diagnosis: secondary skin infection in 37, furuncles in 28, folliculitis in 11, impetigo in eight, carbuncle in six, perionyxis in six, ecthyma in four and abscess in three cases. Pathogens isolated from bacterial skin infections were as follows: 67 (65%) Staphylococcus aureus, 14 (13.6%) coagulase-negative Staphylococcus, 10 (9.7%) Group A beta-hemolytic streptococci, eight (7.8%) Gram-negative bacilli and four (3.9%) a-hemolytic streptococci. Penicillin and oxacillin resistance rates of S. aureus isolates were 86.6% and 25.4%, respectively. In antibiotic susceptibility tests with disk diffusion method, all of Gram-negative isolates were susceptible to piperacillin, amikacin and imipenem. Ten strains of group A beta-hemolytic streptococcus were isolated and all were susceptible to penicillin. Staphylococcus aureus was found as the most common bacterium responsible for the bacterial skin infections. Increased staphylococcal resistance to beta-lactam antibiotics used frequently for the treatment of bacterial skin infections was detected. According to the results of this study, tetracycline and erythromycin are not ideal alternatives in the ampiric treatment ofpyoderma. Penicillin is still the first choice drug in the treatment of Group A beta-hemolytic streptococcal infections. Gram-negative bacilli should be considered as agents of infected skin ulcers."
The aim of the study was to investigate the prevalence of the bacteria causing skin infections and their antibiotic susceptibilities, to determine antibiotic regimens. Totally 163 cases, diagnosed as primary or secondary bacterial skin infection were included in the investigation. Culture positive 103 cases had the following diagnosis: secondary skin infection in 37, furuncles in 28, folliculitis in 11, impetigo in eight, carbuncle in six, perionyxis in six, ecthyma in four and abscess in three cases. Pathogens isolated from bacterial skin infections were as follows: 67 (65%) Staphylococcus aureus, 14 (13.6%) coagulase-negative Staphylococcus, 10 (9.7%) Group A beta-hemolytic streptococci, eight (7.8%) Gram-negative bacilli and four (3.9%) a-hemolytic streptococci. Penicillin and oxacillin resistance rates of S. aureus isolates were 86.6% and 25.4%, respectively. In antibiotic susceptibility tests with disk diffusion method, all of Gram-negative isolates were susceptible to piperacillin, amikacin and imipenem. Ten strains of group A beta-hemolytic streptococcus were isolated and all were susceptible to penicillin. Staphylococcus aureus was found as the most common bacterium responsible for the bacterial skin infections. Increased staphylococcal resistance to beta-lactam antibiotics used frequently for the treatment of bacterial skin infections was detected. According to the results of this study, tetracycline and erythromycin are not ideal alternatives in the ampiric treatment ofpyoderma. Penicillin is still the first choice drug in the treatment of Group A beta-hemolytic streptococcal infections. Gram-negative bacilli should be considered as agents of infected skin ulcers."
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Mikrobiyolojik Teknikler, Mikrobiyal Duyarlılık Testleri, Deri Hastalıkları
Kaynak
İnfeksiyon Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
17
Sayı
4
