Tiroid orbitopati aktivitesinin değerlendirilmesinde hangi yöntemi kullanalım: Klinik aktivite skoru?

Yükleniyor...
Küçük Resim

Tarih

2012

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

Amaç: Çalışmamızda; tiroid orbitopati (TO) tedavi kararı ve etkinliğini belirlemede önemli kriterlerlerin başında gelen orbitopati aktivitesinin belirlenmesinde sıklıkla kullanılan klinik aktivite skoru (KAS) ile idrar glikozaminoglikan (GAG) ilişkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma kapsamında, TO tanısı ile takip edilmekte olan 191 olgu değerlendirildi. TO aktivitesini değerlendirmek için, KAS sınıflandırma sistemi kullanıldı; KAS’u 4’ün altında olan olgularda orbitopati inaktif, KAS’u 4 ve üzerinde olan olgularda ise orbitopati aktif olarak kabul edildi. İdrar GAG tayini için olguların 24 saatlik idrarları alındı. İdrarda GAG analizi ‘dimethyl methylene blue’ yöntemine göre yapıldı. Bulgular: Tiroid orbitopatisi olan 191 olgu göz bulgularının klinik aktivitesine (43 aktif, 148 inaktif) göre gruplandırıldı. TO aktivitesi ve idrar GAG değerleri arasındaki ilişki değerlendirildiğinde; aktif orbitopatili olgularda ortalama idrar GAG değerlerinin, inaktif orbitopatili olgulardan daha yüksek olmakla birlikte, aradaki farkın anlamlı olmadığı saptandı (p=0,538, Mann-Whitney U testi). Sonuç: Tiroid orbitopati aktivitesinin belirlenmesinde kullanılabilecek yöntemlerin, TO aktivitesi ile ilişkisi halen kesinlik kazanmamıştır. Sübjektif kriterler içermesi nedeniyle, orbitopati aktivitesinin değerlendirilmesinde KAS’unun tek başına kullanılması yeterli olmamaktadır, öte yandan idrar GAG değerleri de, değerlendirmede tek başına etkili bir parametre olmaktan çok, TO aktivitesine etkili diğer belirleyicilerle birlikte değerlendirilmesi gereken yardımcı bir parametre olarak ele alınmalıdır
Aim: The present study aimed to evaluate the relation between clinical activity score (CAS) and urinary glycosaminoglycan (GAG) level, both of which are frequently used in determining the activation of orbitopathy. Material and Method: A total of 191 thyroid orbitopathy (TO) patients were evaluated. In order to assess the activity of TO, CAS classification system was used; orbitopathy was considered inactive when CAS <4 and active when CAS ≥ 4. For urinary GAG measurements, 24 hours’ urine was collected. Urinary GAG analysis was performed according to the dimethylmethylene blue method. Results: A total of 191 cases with TO were grouped according to the clinical activity of eye findings (43 active, 148 inactive). When the relation between the activity of TO and urinary GAG measurements was evaluated, it was demonstrated that mean urinary GAG levels were high in cases with active orbitopathy but the difference was not statistically significant (p=0.538, Mann-Whitney U test). Conclusion: As CAS includes subjective criteria, it is not sufficient when used alone for evaluating the activity of orbitopathy, however, urinary GAG levels, rather than being an effective parameter by itself, should be considered as an adjunctive parameter

Açıklama

Anahtar Kelimeler

KAS, İdrar Glikozaminoglikan Düzeyi, Tiroid Orbitopati, CAS, Urinary Glycoseaminoglycan Level

Kaynak

MN Oftalmoloji

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

19

Sayı

4

Künye