Epifiz kırıklarının N-BUTYL-2-cyanoacrylate(NBCA) ve vida ile tespitin kırık iyileşmesi üzerine etkilerinin radyolojik ve histolojik olarak karşılaştırılması: Tavşanlarda deneysel çalışma

Epifiz kırıkları sık karşılaşılan pediyatrik yaralanmalardır, uzun kemiklerde prematüre fiziyel kapanmaya sebep olur. Bugün için tedavisinde hala altın standart geliştirilememiştir. Epifiz kırıkları erişkin kemik kırıklarından hem oluş mekanizması hem de kırık iyileşmesi süreci ve komplikasyonları açısından önemli farklar içermektedir. Epifiz bölgesi kırıklarında kısmi veya total büyüme durmasına bağlı olarak ekstremite eşitsizlikleri ve açısal deformiteler meydana gelebilir. Üst ve alt ekstremitede ileri düzeyde fonksiyonel kısıtlılık yaratabilir. Salter Harris Tip 4 Epifiz kırıklarının (epifizden başlayıp metafize doğru uzanan kırık) tedavisinde; Kirschner (K) teli ile perkütan tespit veya açık redüksiyon + vida ile tespit sıkça kullanılan yöntemlerdir. Bu yöntemlerle tespit esnasında epifiz plağında kalıcı hasar oluşabilmekte ve implantın çıkartılması için ikinci bir cerrahi girişim gerektirmektedir. Ayrıca tedavi süresi boyunca pin dibi enfeksiyonu gelişebilmekte ve pin-vida çıkarımı gibi ek cerrahi işlem sonrasında enfeksiyon riski artabilmektedir. Çalışmamızda epifiz kırıklarının tespitinde; cerrahi komplikasyonlarını azaltmak veya tespiti sağlamlaştırıcı mevcut tedavi yöntemlerini desteklemek için , doku yapıştırıcısı olan N-Butyl-2-Cyanoacrylate?ı(NBCA) denedik. Hayvan deneyleri etik kurulu onayı alındıktan sonra ortalama ağırlıkları 1000 gr olan 7 haftalık 42 adet Yeni Zellanda Beyaz Tavşanlarının sol distal femurları çalışmaya dahil edildi. Tavşanlar grup 1 (NBCA) ve grup 2 (VİDA) olarak iki gruba ayrıldı. Her iki gruptaki tavşanların diz eklemine medial parapatellar insizyonla girilerek osteotom yardımıyla distal femurlarında Salter-Harris Tip 4 kırık oluşturuldu. Oluşturulan kırık Grup 1?de NBCA ile, Grup 2?de Vida ile tespit edildi. Postoperatif 1. , 3. ve 6. haftalarda her iki gruptaki tavşanlara ötenazi uygulandıktan sonra röntgenografileri çekildi. Daha sonra femurları deperioste edilerek histolojik çalışma için Na-EDTA ve formaldehit içeren saklama kaplarına konuldu.Elde edilen değerler SPSS 17.0 İstatiksel Programı Mann-Whitney-U yöntemi kullanılarak gruplar arası farklılıklar arştırıldı. p<0,05 anlamlı kabul edildi.Radyolojik sonuçlar değerlendirildiğinde, 6. hafta sonunda kaynama sonuçları açısından iki grup arasında fark saptanmadı. Histolojik sonuçlar değerlendirildiğinde, sadece postop 1. haftada kallus dokusunun Grup 2?de, Grup 1?e oranla daha erken oluştuğu istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p< 0.004). Radyolojik ve histolojik sonuçlar birlikte değerlendirildiğinde Vida ile tedavi edilen grupta NBCA ile tedavi edilen gruba oranla daha erken iyileşme görülse de, postop 6. haftada tedavi tamamlandığında her iki grup arasında kırık iyileşmesi üzerine anlamlı bir fark görülmedi. Sonuç olarak; NBCA?in fiziyel bölge yaralanmalarında başarıyla kullanılabileceğini düşünüyoruz.Anahtar kelimeler: Epifiz kırıkları, Salter-Harris Tip 4, N-Butyl-2 Cyanoacrylate

Epiphyseal fractures are common pediatric traumas that couse physeal closure. For today there isn?t any golden standart treatment. Epiphyseal fractures are different from adult bone fractures in terms of formation mechanism, bone healing process and complications. Because of the epiphyseal injuries after fracture healing, extremity disparities and angular deformities can be seen. Advanced functional deficiencies can be seen in both lower and upper extremities. At Salter-Harris Type 4 epiphyseal fractures (fracture starts from epiphysis contunies to metaphysis) percutaneus fixation with Kirschner wire and open reduction + fixation with screw treatment models are used very often. For these treatment models a permenant injury to the physis plate can be occur and a second surgical procedure can be needed to remove the implants. Also infection of bottom of the pins can be seen and after the second surgery the chance of infection can increase. In our study , we are going to try a tissue adessive called N-Butyl-2-Cyanoacrylate(NBCA) to reduce the surgical complications or to support the treatment methods used today at epiphyseal fracture fixation. At our research we didn?t find any study about NBCA usage at epiphyseal fracture fixation.After ethical committee aproval 1000 gr avarage weight, 7 weeks old 42 New Zealand White Rabbit?s left distal femurs were studied. Rabbits were divided into 2 groups ; Group 1 (NBCA) and Group 2 (Screw). We made Salter-Harris Type 4 distal femur fractures with an osteotome by the way medial parapatellar incision. We used NBCA in Group 1 and Screw in Group 2 for fixation. We took the X-ray graphies of left femurs at postoperative 1 ? 3 and 6.th weeks. Then we excised the left femurs and put hem into Na-EDTA and formaldehyde solutions. At the end of the study, we compared the results by using Mann-Whitney-U method at SSPS 17.0 statistical program. We accepted p<0,05 as significant value.There wasn?t any difference between 2 groups for 6. week fracture healing on X-ray graphies. For hystological results there was significantly statistical difference (p<0,004) between two groups; at the end of the 1. week, callus was seen earlier in 2. Group than 1. Group. When we evaluate the radiologic and hytologic results together , we saw that healing is faster in Group 2 than Group 1, but at the end of the treatment (end of 6.th week) we didn?t see any significantly statistical difference on fracture healing. So we think that NBCA can be used safely at physeal fractures.Key words : Epiphyseal fractures, Salter-Harris Type 4, N-Butyl-2- Cyanoacrylate