İntavitreal aflibercept veya ranibizumab enjeksiyonlarında kadran degˆis¸ikligˆinin go¨z içi basınç degˆis¸imi üzerine etkilerinin degˆerlendirilmesi

Diyabetik retinopati (DR), 20-65 yas? arasında engellenebilir go?rme kaybının en sık nedenlerindendir. DR'de go?rme kaybı en sık diyabetik maküler o?dem (DMÖ) nedeniyle gelis?mektedir. DMÖ vasku?ler gec?irgenlikte artıs?a bag?lı olarak gelis?mektedir. Bu durumun artan Vasküler Endotelyal Büyüme Faktörü (VEGF) seviyesi ile ilis?kili oldug?u bilinmektedir. Yas?a bag?lı maküla dejenerasyonu (YBMD) gelis?mis? u?lkelerde ileri yas?ta düzeltilemeyen go?rme kaybının en sık nedenidir. Yas? tip ve kuru tip olmak u?zere iki tipi mevcuttur. Yas? tipi daha az go?ru?lmesine rag?men kuru tipine go?re daha agresif seyretmektedir. Yas? tip YBMD'nin karakteristik lezyonu koroidal neovasku?lerizasyon (KNV) olus?umudur. KNV olus?umundan ise VEGF sorumludur. İntravitreal aflibercept ve ranibizumab enjeksiyonu nedeniyle go?z ic?i basıncı (GİB) artıs?ı, endoftalmi, retinal yırtık, retina dekolmanı ve vitreus hemorajisi gibi komplikasyonlar meydana gelebilir. Enjeksiyon sonrası ani GİB artıs?ı ile ilgili c?ok sayıda c?alıs?ma bulunmasına kars?ın tekrarlayan intavitreal anti-VEGF enjeksiyonlarında, kadran deg?is?iklig?inin GİB deg?is?imi u?zerine etkilerini ortaya koyan bir c?alıs?ma bulunmamaktadır. Çalıs?mamızda DR ve YBMD nedeniyle intravitreal enjeksiyon tedavisi alan 123 go?z deg?erlendirildi. En az on kez süperotemporal kadrandan enjeksiyon yapılan hastaların enjeksiyon sonrası GİB ve konjonktival blep c?apı olarak deg?erlendirilen vitre reflüsü (VR) miktarı o?lc?u?ldu?. Daha sonra aynı go?zlerin bir sonraki enjeksiyon ihtiyacında, aynı kadranı kullanmak yerine daha o?nce hic? enjeksiyon yapılmamıs? olan inferotemporal kadrandan enjeksiyon yapılarak GİB ve VR miktarı o?lc?u?ldu?. VR ile GİB deg?is?imi arasında anlamlı ilis?ki oldug?u go?zlemlendi (p<0,001). vi İnferotemporal kadrandan yapılan enjeksiyon sonrası go?ru?len VR miktarı süperotemporal kadrana göre daha yüksek bulundu, buna bag?lı olarak GİB deg?is?iklig?inde de iki kadran arasında belirgin fark mevcuttu. Çalıs?mamızda aynı kadrandan tekrarlayan enjeksiyonların travmatize edici etkisi sonucu konjonktiva ve sklerada olan deg?is?iklikler, enjeksiyon sonrası olas?an VR'yi kısıtlamakta, bu nedenle de GİB'i artırdıg?ı du?s?u?nu?lmektedir. Anahtar Kelimeler: Aflibercept, Diyabetik retinopati, Go?z ic?i basıncı, Ranibizumab, Vitreus reflu?su?, Yas? tip yas?a bag?lı maküla dejenerasyonu.

Diabetic retinopathy (DR) is one of the most common causes of preventable vision loss that can occur between the ages of 20-65. One of the leading causes of vision loss in DR is diabetic macular edema (DME). Increased vascular permeability is the cause of DME. This is known to be associated with increased vascular endothelial growth factor (VEGF) level. In developed countries, age-related macular degeneration (AMD) is the most common cause of irreversible visual loss at advanced age. AMD can be divided into two types: wet and dry type. Although the wet type is less common, it is considered to be more aggressive compared to the dry type. Choroidal neovascularization (CNV) formation is characteristic lesion of the wet type AMD. The formation of CNV is mainly due to an increased VEGF load. Intravitreal injections of intravitreal aflibercept and ranibizumab might cause complications like elevation of intraocular pressure (IOP), endophthalmitis, retinal tear, retinal detachment and vitreous hemorrhage. In the literature, much attention has been paid for the sudden increase on IOP following intravitreal injection. However, less is known about the impact of quadrant change on IOP in recurrent intaviteral anti-VEGF injections patients. In the current study, 123 eyes, who were under DR and AMD treatment, were evaluated. IOP and VR levels were measured in patients, who were injected from the superotemporal quadrant, at least ten times. For the next injection of the same eye, instead of using the same quadrant, IOP and vitreus reflux (VR) were measured after an injection was performed from an inferotemporal quadrant that was never used before. The results suggested a significant association between VR and IOP change (p<0,001). viii The amount of VR following an injection from the inferotemporal quadrant was higher compared to the superotemporal quadrant. Correspondingly, IOP was also significantly different between the two quadrants. In conclusion, the traumatic effects of recurrent injections at the same quadrant caused structural changes in conjunctiva and sclera. As a result, the VR became restricted and this might lead to an increased IOP. Key Words: Aflibercept, Diabetic retinopathy, Intraocular pressure, Ranibizumab, Recurrent intraviteral injection, Vitreus reflux, Wet type ageassociated macular degeneration.