İnfravezikal obstrüksiyon tanısında mesane biyopsisinde elektron ve ışık mikroskopisi ile saptanan histolojik değişikliklerin klinik parametrelerle ilişkisinin araştırılması

ÖZET Yaşlı erkeklerde sık görülen alt ürinef sistem yakınmaları, BPH'ya bağlı infravezikal obstrûksiyon, stabil olmayan detrusor ve detrusor kasılmasındaki güçsüzlük gibi üç farklı etiyolojinin değişik oranlarda bir araya gelmesiyle oluşan bir tablodur. Ayırıcı tanıda bilinen en objektif inceleme ürodinamik çalışmalardır. Ürodinamik parametrelerle histolojik değişiklikleri irdeleyen çalışmalar gelecekteki klinik uygulamalara yön vermesi açısından önemlidir. Bu çalışmada, ürodinamik incelemelerle infiavezikal obstrûksiyon tanısı konan erkeklerde ürodinamik parametrelerle, mesane biyopsilerinde ışık ve elektron mikroskopisi ile saptanan histolojik değişiklikler arasında bir ilişki araştırılmıştır. Yöntem olarak, klinik ve ürodinamik tetkiklerle infravezikal obstrûksiyon tanısı konulan 24 hasta çalışma grubunu, aynı yaş grubunda ve mesaneyi etkileyebileceği düşünülen etkenler ekarte edilerek obstrüksiyonu olmayan 6 hasta kontrol grubunu oluşturmuştur. Her iki grubtan da mesane biyopsileri alınarak ışık ve elektron mikroskopik olarak ilgili histolojik değişiklikler karşılaştınlmıştır. Bulgular olarak, ışık mikroskopisi altında histolojik değişikliklerin (kas fasikül/bandlarında kayıp ve bağ dokusunda artma) kontrol ve çalışma grubunda anlamlı farklılık olduğu görülmüştür. Dolayısiyle obstrüksiyonun mesanede önemli histolojik değişikliklere yol açtığı gösterilmiştir. Elektron mikroskopik incelemede, normal detrûsörde kas hücreleri uniform, yapı ve konfigürasyonu normal ve hücreler arası kompartman doğal olarak izlenirken, infravezikal obstrüksiyonu olan hastalarda miyohipertrofi patemi saptanmıştır. Ayrıca klinik parametrelerden IPSS, Qmax, PdetQmax ve detrusor açılma basıncı ile histolojik değişikliklerden bağ dokusu artışı arasında ilişki görülmüştür. 38Sonuç olarak, obstrükte mesanelerde histolojik değişikliklerle baza klinik parametreler arasında istatistiksel olarak anlamlı olmak üzere ilişki olabileceği gösterilmiştir. Ancak klinik uygulamalara yön verebilecek kesin sonuçlara varmak için daha fazla hasta sayılarını içeren diğer çalışmalar ile desteklenmesi ve tanısal ölçütlerin standardize edilmesi gereklidir. 39