İmplant üstü kronlarda CAD/CAM ile üretilen farklı materyallerin kırılma dayanımlarının ve implanta ilettiği kuvvetlerin değerlendirilmesi

Günümüzde diş eksikliklerinin tedavisinde implant destekli restorasyonlar sıklıkla tercih edilmektedir. Biyomekanik farklılıkların yol açtığı komplikasyonlar ve CAD/CAM teknolojisindeki gelişmelerin katkısıyla yaygınlaşan tam seramikler nedeniyle implant destekli restorasyonlarda kullanılan materyaller her zaman araştırmaların ilgi odağı olmuştur. Bu nedenle çalışmanın amacı, implant üstü kronlarda CAD/CAM ile üretilen farklı materyallerin kırılma dayanımlarını ve implant bileşenlerinde ve kemikte oluşturduğu stres dağılımlarını değerlendirmektir. Çalışmada kullanılan materyaller altı gruba ayrılmıştır: Grup L-M: Lityum disilikat seramik (Monolitik), Grup L-T: Lityum disilikat seramik (Konvansiyonel Tabakalama), Grup LZ-M: Zirkonya ile güçlendirilmiş lityum silikat seramik (Monolitik), Grup LZ-T: Zirkonya ile güçlendirilmiş lityum silikat seramik (Konvansiyonel Tabakalama), Grup CF: cad-on ile feldspatik seramikle veneerlenen zirkonya, Grup CL: cad-on ile lityum disilikat seramikle veneerlenen zirkonya. Kırılma dayanımı testi için tüm restorasyonlara 0.5 mm/dk hızında yük uygulandı. Her bir grubun kırılma dayanım değerleri istatistiksel olarak analiz edildi (ANOVA, Post Hoc Tukey HSD, ?=0.05). Grup L-M, Grup CL ve tüm diğer gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunurken (p>0.05), Grup L-T, LZ-M, LZ-T ve CF arasında anlamlı fark bulunmadı (p<0.05). Grup CL en yüksek kırılma dayanımına (4649,22 ± 733,42 N) sahiptir ve onu sırasıyla L-M (2891,88 ± 410,12 N), LZ-T (2202,55 ± 503,14 N), CF (2085,91 ± 555,61 N), L-T (2077,37 ± 356,59 N), LZ-M (1750,28 ± 314,96 N) takip etmektedir. Kırılma dayanımı testi sonrası, fraktografik analiz kullanıldı ve komplikasyon açısından dayanak-implant kompleksleri kontrol edildi. FEA bulgularında, restoratif materyaller, implant bileşenleri üzerindeki stres dağılımını etkilemezken, monolitik restorasyonlarda implant ve kemikte daha az stres birikimi belirlendi.

Implant supported restorations have been widely used in replacement of missing teeth. Since the improvements in CAD/CAM technology make an increase in the use of all ceramics and the complications resulted by the biomechanical differences made the occlusal materials for implant-supported restorations have been a topic of research interest, the purpose of this study was to evaluate the fracture strength of different CAD/CAM manufactured implant supported crowns and comparison of stress distribution in bone and implant components with FEA. Materials are divided into six groups; Group L-M: Lithium disilicate ceramic (Monolithic), Group L-T: Lithium disilicate ceramic (Conventional Layering), Group LZ-M: zirconia reinforced lithium silicate ceramic (Monolithic), Group LZ-T: zirconia reinforced lithium silicate ceramic (Conventional Layering), Group CF: zirconia veneered with feldspathic ceramic (CAD-on), Group CL: zirconia veneered with lithium disilicate ceramic (CAD-on). The restorations were subjected to fracture load testing at a 0.5 mm/min crosshead speed to measure the fracture strength. The fracture strength values of each group were statistically analyzed (ANOVA, Post Hoc Tukey HSD, ?=0.05). There was a statistical difference between group L-M, group CL and the other groups (p>0.05), but there was not a significant difference between the group L-T, LZ-M, LZ-T and CF (p<0.05). Group CL had the highest fracture strength (4649,22 ± 733,42 N), followed by L-M (2891,88 ± 410,12 N), LZ-T (2202,55 ± 503,14 N), CF (2085,91 ± 555,61 N), L-T (2077,37 ± 356,59 N), LZ-M (1750,28 ± 314,96 N). After fracture load test, fractographic analysis was used and the abutment-implant complexes were checked for the presence of any complications. The FEA results showed that the restorative materials did not affect the stress distribution on implant components, while the monolithic restorations reduced the stress on implant and bone.