Unilateral serebral palsili bireylerde gövde eğitiminin postür ve motor fonksiyonlar üzerine etkisinin araştırılması

Çalışmanın amacı Unilateral Serebral Palsili bireylerde gövde eğitiminin postür ve motor fonksiyonlar üzerine etkisini araştırmaktır. Çalışmaya, 3-18 yaş arası 45 unilateral serebral palsili birey dahil edildi. Bireyler Bobath Nörogelişimsel Tedavi (NGT) prensiplerine göre gövde eğitimi uygulanan tedavi grubu (n=23) ve klasik fizyoterapi uygulanan kontrol (n=22) grubu olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Her iki gruba 8 hafta boyunca haftada 2 kez 45 dk. süren seanslar uygulandı. Değerlendirmeler tedavi öncesi ve sonrası olmak üzere 2 kez yapıldı. Bireylerin değerlendirilmesinde Kaba Motor Fonksiyon Sınıflama Sistemi (KMFSS), El Becerileri Sınıflama Sistemi (EBSS), İletişim Fonksiyonu Sınıflandırma Sistemi (İFSS), Spinal Mouse ve Omurga Düzgünlüğü ve Normal Hareketin Ölçümü (ODNEH), Gövde Kontrolü Ölçüm Skalası (GKÖS), Kaba Motor Fonksiyon Ölçeği-88 (KMFÖ-88), Üst Ekstremite Beceri Kalitesi Testi (ÜEBKT), Dinamik Yürüme İndeksi, Pediatrik Berg Denge Skalası (PBDS), Modifiye Tardieu Skalası (MTS), Ağırlık Aktarma Testi, Üst Ekstremite Selektif Kontrol Değerlendirme Skalası (SCUES), Alt Ekstremite Selektif Kontrol Değerlendirme Skalası (SCALE), Çocuklar İçin Yaşam Kalitesi Ölçeği 3.0 Serebral Palsi Modülü (ÇİYKÖ), Pediatrik Özürlülük Değerlendirmesi Envanteri (PÖDE), Yaşam Alışkanlıkları Değerlendirmesi (YAD) kullanıldı. Çalışmanın sonucunda NGT prensiplerine göre gövde eğitimi uygulanan tedavi grubunda postür (p<0.001), spinal mobilite, gövde kontrolü (p<0.001), kaba motor fonksiyon (p=0.007), üst ekstremite becerileri (p<0.001), denge ve yürüme fonksiyonları, alt ve üst ekstremite selektif motor kontrolü, gastrocnemius ve soleus kaslarındaki tonusta NGT lehine anlamlı fark meydana geldi. Klasik fizyoterapi, ODNEH (p=0.010), gastrocnemius kas tonusu (p=0.012) ve yaşam kalitesinde iyileşmeler meydana getirdi. NGT prensiplerine göre gövde eğitiminin, klasik fizyoterapiye göre aktivite, vücut yapı ve fonksiyonlarını ilgilendiren parametrelerde daha etkili olduğu görüldü.

The aim of the study is to investigate the effect of trunk training on posture and motor functions in individuals with Unilateral Cerebral Palsy. İndividuals with Unilateral Cerebral Palsy between 3 and 18 ages were included in the study. This study included 45 individuals and divided into 2 groups as the treatment group (n = 23) with trunk training according to the principles of Bobath Neurodevelopmental Treatment (NDT) and the control group (n = 22) with classical physiotherapy. Sessions were two times a week for 8 weeks, 45 minutes for both groups. Evaluations were made twice as before and after treatment. İn the evaluation of individuals, the Gross Motor Function Classification System (KMFSS), Manual Ability Classification System (MACS), Communication Function Classification System (CFCS), Spinal Mouse and Spinal Alignment and Range of Motion Measurement (SAROMM), Trunk Control Measurement Scale (TCMS), Gross Motor Function Measurement-88 (GMFM-88), Quality of Upper Extremity Skills Test (QUEST), Dynamic Gait Index, Pediatric Berg Balance Scale (PBDS), Modified Tardieu Scale (MTS), Weight Transfer Test, Upper Extremity Selective Control Assessment Scale (SCUES), Lower Extremity Selective Control Assessment Scale (SCALE), Pediatric Quality of Life Scale 3.0 Cerebral Palsy Module (PedsQL), Pediatric Evaluation of Disability Inventory (PEDİ), Assessment of Life Habit (LİFE-H) were used. As a result of the study, a significant difference in posture, spinal mobility, trunk control (p<0.001), gross motor function (p=0.007), upper extremity skills (p<0.001), balance and gait functions, selective motor control of the lower and upper extremities, tonus in the gastrocnemius and soleus muscles, in favor of NDT, occurred in the treatment group in which trunk training was applied according to the principles of NDT. Classical physiotherapy produced improvements in SAROMM (p=0.010), gastrocnemius muscle tone (p=0.012) and quality of life. Trunk training according to NDT principles was found to be more effective in parameters related to activity, body structure and functions, compared to classical physiotherapy.