Ratlarda lokal ve sistemik arı sütü ile birlikte demineralize kemik grefti uygulamalarının kalvaryal kemik defekti iyileşmesi üzerine etkisinin incelenmesi

Amaç: Bu çalışmanın amacı, rat kalvaryal defekt modelinde lokal ve sistemik arı sütünün kemik iyileşmesi üzerine etkisini histolojik olarak incelemektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 18 adet 250-300 gr ağırlığında, iki aylık Albino-Wistar cinsi yetişkin erkek rat kullanıldı. Sham grubu (tedavi ugulanmadı), kontrol grubu (sadece demineralize kemik matrisi), lokal arı sütü grubu (demineralize kemik matriksi ve lokal arı sütü - 50 mg/ml 5 dakika boyunca) ve sistemik arı sütü grubu (demineralize kemik matriksi ve sistemik arı sütü - 8 hafta boyunca günde 100 mg/kg ) olmak üzere toplam 4 grup oluşturuldu. Her bir hayvanın parietal kemiğinde standart bir trefayn frez yardımıyla dura matere zarar vermeden 5 mm çaplı kalvaryal defekt meydana getirildi. Sham ve kontrol grubu için defektler aynı rat kalvaryası üzerinde bilateral olarak hazırlanarak denek sayısı azaltıldı. Deney gruplarındaki defektler sadece sagittal süturun sağ tarafında hazırlandı. Hayvanlar ameliyattan 8 hafta sonra sakrifiye edildi. Kalvaryal defekt alanı en blok şeklinde çıkarıldı. Alınan kesitler yeni kemik oluşumu, anjiyogenezis ve RANKL(Reseptör Aktivatör Nükleer Kappa B Ligand) eksprese eden osteoblast değerleri açısından histolojik olarak incelendi. Sonuç: Yeni kemik kalitesi ve anjiyogenezis, sistemik arı sütü grubunda sham ve kontrol grubuna göre anlamlı derecede daha yüksekti. RANKL ekspresyonu, sistemik arı sütü grubunda sham ve kontrol grubuna göre anlamlı derecede daha düşüktü. Arı sütü lokal uygulamanın istatistiksel olarak anlamlı bir etkisi bulunamadı. Tartışma: Çalışmanın sınırları dahilinde, rat kalvaryal defekt modelinde demineralize kemik matrisi ile sistemik olarak uygulanan arı sütü, kemik rejenerasyonunu arttırmıştır. Arı sütünün kemik iyileşmesi üzerindeki etkilerini araştırmak için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.

Objective: The aim of this study was to evaluate histological effects of local and systemic applications of royal jelly on osseous wound healing in a rat calvarial defect model. Materials and Methods: Eighteen male 2-months-old Albino-Wistar adult rats, weighing 250-300 g were used in the study. A total of 4 groups including a sham group (non-treatment ), a control group( only demineralized bone matrix ), local royal jelly group (demineralized bone matrix with local royal jelly-50mg/ml for 5 min ) and systemic royal jelly group (demineralized bone matrix with systemic royal jelly- 100mg/kg body weight per day for 8 weeks ) were formed. On each animal, a-5 mm diameter calvarial defect was created with a standard trephine bur in the parietal bone without damaging the underlying dura mater. To reduce the number of animal, defects were prepared bilaterally on the same rat calvaria for sham and control groups. The defects in the experimental groups only prepared on the right side of the sagittal sutures. The animals were sacrified at the end of 8th week after the surgery. The original defect area was removed from the animal's calvarium bone by en bloc resectio. New bone formation, angiogenesis and osteoblasts expressing RANKL(Receptor activator of nuclear factor kappaB ligand) were examined histologically in the sections. Results: The new bone quality and angiogenesis were significantly increased in the systemic royal jelly group when compared to the sham and control groups. The RANKL expression was significantly lower in the systemic royal jelly group than the sham and control groups' RANKL expressions. No statistically significant effect of local administration of royal jelly was found. Conclusion: Within the limits of the study, the combination of systemic administration of royal jelly and demineralized bone matrix increased the bone regeneration in the rat calvarial defect model. Further studies are needed to explain the effects of royal jelly on bone healing.