Düzce ilinde beta-talasemi taşıyıcılığı prevalansının araştırılması
Küçük Resim Yok
Tarih
2003
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/closedAccess
Özet
VII ÖZET Amaç: Bu çalışmanın amacı, Düzce ilinde beta-talasemi taşıyıcılığı (BTT) prevalansını saptamak ve ülkemizin epidemiyolojik verilerine katkıda bulunmaktır. Gereç ve Yöntem: Haziran 2002-Mayıs 3003 tarihleri arasında, 22 okulda, yaşlan 13-17 yaş arasında olan orta 3, lise 1-2-3 sınıflarından toplam 3834 sağlıklı öğrenci çalışmaya alındı. Tüm öğrencilerden sodyum EDTA'lı ve kuru tüp içine venöz kan örnekleri alındı. Tüm kan örneklerinden, alındıktan sonraki ilk 4 saat içinde RBC, Hb, Hct, MCV, MCH, MCHC ve RDW değerleri ölçüldü. Hb değeri yaş grubuna göre referans değerin altında kalanlar anemik kabul edildi. MCV değeri <80 fi ve/veya MCH değeri <27 pg olan olgular ileri incelemeye alındı. Hipokrom-mikrositer kabul edilen bu olgular, 2 gruba ayrıldı: Grup I: Hipokrom-mikrositer olguların tamamından serum ferritin değerleri çalışıldı ve <15ug/l olanlar, demir eksikliği olarak değerlendirildi. Bu olgulara tedavi olarak oral yoldan, 160 mg/gün ferro glukonat, 45 gün süreyle verildi. Tedavi sonunda Hb A2 ve Hb F ölçümü yapıldı. Grup II: Hipokrom-mikrositer olgulardan, serum demir parametrelerine bakılmaksızın Hb A2 ve Hb F ölçümleri yapıldı. Hb A2 değeri >% 3.5 olan olgular BTT olarak değerlendirildi. BTT olgularının aile bireyleri de Grup II'de uygulanan metodla tarandı. Bulgular: Grup I'de 1271 kişi, Grup IF de 2563 kişi olmak üzere toplam 3834 öğrenci çalışmaya alındı. Tüm olguların yaş ortalaması 15.3±1.4 yıl idi. 422 olgu (% 11) hipokrom-mikrositer eritrosit indekslerine sahipti. Grup I'de 7 olgu (% 0.5), grup IF de 21 olgu (% 0.8) ve toplam 28 olgu (5 0.7) BTT kabul edildi. Gruplar arasında beta-talasemi taşıyıcılığı oranlan açısından, istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı. Grup I'de Hb A2 ortalaması % 2.4±0.6, grup II'de % 2.3±0.6 olarak tespit edildi. Gruplar arasında Hb A2 ortalaması açısından da istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı. Taşıyıcıların tümünün Hb F düzeyi < % 5 idi. 63Sonuç: Türkiye'de bölgeden bölgeye büyük farklılık göstermekle birlikte BTT sıklığı, ortalama olarak % 2.1 'dir. Araştırmamızda Düzce ilinde BTT prevalansı % 0.7 bulundu. Bu oran, Türkiye ortalamasından daha düşük bir orandır. Eritrosit indekslerinde mikrositoz ve hipokromi saptanan olgular, öncelikle mikrositozun en sık nedeni olan demir eksikliği ekarte edildikten sonra BTT açısından değerlendirilmelidir. Taşıyıcıların tespitinden sonra diğer riskli aile bireyleri de taranmalı ve ailelere talasemi hakkında eğitim verilmelidir. 64
Vm. SUMMARY Aim: To find out the prevalence of beta-thalassemia trait (BTT) in Düzce province and contribute to the epidemiologic data of Turkey. Material an Method: Between June 2002-May 2003; 3834 healthy students aged 13-17 years were included in this study. Venous blood samples were taken from all students into dry tubes and tubes with sodium EDTA. RBC, Hb, Hct, MCV, MCH, MCHC and RDW were studied from all of the samples within 4 hours after taken. Cases having Hb values below the reference ranges according to age groups were evaluated as having anemia. Those with MCV values<80 fl and/or MCH values<27 pg were taken into further examination. These hypochrom-microcytic cases were divided into 2 groups: Group I: Serum ferritin values were studied in all hypocrome-microcytic cases and those with values <15 jig/1 were considered as iron deficient. As a treatment ferrous gluconate with a dosage of 160 mg/day were given orally for 45 days. At the end of treatment period Hb A2 and Hb F values were studied. Group II: Hb A2 and Hb F values were studied in hypocrome-microcytic cases without considering the serum iron parameters. Cases with Hb A2 values equal and below 3.5 % were evaluated as BTT. Family members of BTT cases were examined by the method in Group II. Results: 1271 individuals in group I, 2563 individuals in Group II; totally 3834 students were included into the study. The mean age of the children was 15.3±1.4 years. 422 cases (% 11 ) had hypochrome-microcytic erythrocyte indexes. 7 cases in group I (0.5 %), 21 cases in group II (0.8 %); totally 28 cases (0.7 %) were considered as BTT. The frequency of the BTT between two groups were not statistically different. Avarage Hb A2 values in group I and in group II were found to be 2.4±0.6 % and 2.3±0.6 % respectively. The difference of the average Hb A2 values between two groups was not significant. Hb F values in all BTT cases were less than % 5. 65Conclusion: Despite the differences among the regions of Turkey; average prevalance of BTT is 2.1 %. In our study we found the prevalance of BTT as 0.7 % in Düzce province; so we concluded that it is not frequently found compared with the prevalence of Turkey. In cases of the presence of microcytosis and hypochromia, iron deficiency should be evaluated as it is the most common reason of microcytosis, then they should be further evaluated for BTT. Once the diagnosis of BTT is made, other family members should also be screened and given genetic counselling for thalassemia. 66
Vm. SUMMARY Aim: To find out the prevalence of beta-thalassemia trait (BTT) in Düzce province and contribute to the epidemiologic data of Turkey. Material an Method: Between June 2002-May 2003; 3834 healthy students aged 13-17 years were included in this study. Venous blood samples were taken from all students into dry tubes and tubes with sodium EDTA. RBC, Hb, Hct, MCV, MCH, MCHC and RDW were studied from all of the samples within 4 hours after taken. Cases having Hb values below the reference ranges according to age groups were evaluated as having anemia. Those with MCV values<80 fl and/or MCH values<27 pg were taken into further examination. These hypochrom-microcytic cases were divided into 2 groups: Group I: Serum ferritin values were studied in all hypocrome-microcytic cases and those with values <15 jig/1 were considered as iron deficient. As a treatment ferrous gluconate with a dosage of 160 mg/day were given orally for 45 days. At the end of treatment period Hb A2 and Hb F values were studied. Group II: Hb A2 and Hb F values were studied in hypocrome-microcytic cases without considering the serum iron parameters. Cases with Hb A2 values equal and below 3.5 % were evaluated as BTT. Family members of BTT cases were examined by the method in Group II. Results: 1271 individuals in group I, 2563 individuals in Group II; totally 3834 students were included into the study. The mean age of the children was 15.3±1.4 years. 422 cases (% 11 ) had hypochrome-microcytic erythrocyte indexes. 7 cases in group I (0.5 %), 21 cases in group II (0.8 %); totally 28 cases (0.7 %) were considered as BTT. The frequency of the BTT between two groups were not statistically different. Avarage Hb A2 values in group I and in group II were found to be 2.4±0.6 % and 2.3±0.6 % respectively. The difference of the average Hb A2 values between two groups was not significant. Hb F values in all BTT cases were less than % 5. 65Conclusion: Despite the differences among the regions of Turkey; average prevalance of BTT is 2.1 %. In our study we found the prevalance of BTT as 0.7 % in Düzce province; so we concluded that it is not frequently found compared with the prevalence of Turkey. In cases of the presence of microcytosis and hypochromia, iron deficiency should be evaluated as it is the most common reason of microcytosis, then they should be further evaluated for BTT. Once the diagnosis of BTT is made, other family members should also be screened and given genetic counselling for thalassemia. 66
Açıklama
Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.
Düzce Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
Düzce Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
Anahtar Kelimeler
Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Child Health and Diseases
