The Effects of stocking density on growth performance of Pekin ducks
Yükleniyor...
Tarih
2018
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
The experiment was designed to investigate the effects of actual stocking density on the growth performance parameters in Pekin ducks. A total of 240 mixed sex ducklings were used with stocking densities of 3, 5 and 7 poults m-2 during the 42 day growing period. Live weight, live weight gain, feed consumption, feed conversion ratio, mortality rate and productivity index parameters were investigated to determine growth performance. As the stocking density decreases, LW values were found to be increasing visibly after 3 weeks of age (P<0.05), live weight gain and total live weight values were found to be increasing from the first week (P<0.05). The achieved total live weight in unit area increased parallel to increasing stocking density catching the peak at 7 ducklings m-2 stocking density (P<0.05). Feed conversion values were found to be increasing in low stocking density groups from the first week (P<0.05). Therewithal, feed conversion ratio was found to be increasing with declining stocking density till the third week of age (P<0.05) but, hereafter this effect disappeared (P>0.05). Mortality occurred in the trial was found not to be affected by stocking density (P>0.05), whereas by declining stocking density, productivity index was found to be increasing however in parallel Live Weight per unit area was also found to be decreasing together (P<0.05). When a general revision is made from the research, increasing stocking density has a positive effect on performance parameters of Pekin ducks except total live weight per unit area.
Bu çalışma, Pekin ördeklerinde güncel yerleşim sıklığının ördeklerin gelişme performans kriterlerine etkilerini araştırmak üzere gerçekleştirilmiştir. Karışık cinsiyetten toplam 240 ördek palazı 3, 5 ve 7 palaz m-2 yerleşim sıklıklarında 42 gün süreyle yetiştirilmiştir. Canlı ağırlık, canlı ağırlık artışı, yem tüketimi, yem dönüşüm oranı, ölüm oranı ve üretkenlik indeksi yetiştirme performansını tespit etmek için üzerinde durulan kriterler olmuştur. Düşük yerleşim sıklığının olduğu gruplarda, özellikle 3. haftadan sonra canlı ağırlık gözle görülür şekilde yükselmiş (P<0.05), canlı ağırlık artışı ve toplam canlı ağırlık ise birinci haftadan itibaren artış göstermiştir (P<0.05). Birim alandan elde edilen toplam canlı ağırlık yerleşim sıklığının artışına paralel olarak artış sergilemiş ve en yüksek seviyesini 7 palaz m-2 yerleşim sıklığında elde etmiştir (P<0.05). Yem dönüşüm oranının ilk haftadan itibaren yerleşim sıklığı düşük olan gruplarda artış gösterdiği tespit edilmiştir (P<0.05). Aynı zamanda, yem dönüşüm oranı yerleşim sıklığının düşüşüyle birlikte 3. haftaya kadar artış göstermiş (P<0.05) ancak, daha sonra bu etkinin ortadan kaybolduğu tespit edilmiştir (P>0.05). Gözlenen ölüm oranının üzerinde çalışılan yerleşim sıklığı düzeylerince etkilenmediği tespit edilmiş olup (P>0.05), düşük yerleşim sıklıklarında Üretkenlik İndeksi değerinin artış gösterdiği ancak, buna paralel olarak birim alanda elde edilen toplam canlı ağırlığın da düşüş gösterdiği bulunmuştur (P<0.05). Araştırma sonuçları genel olarak değerlendirildiğinde, yerleşim sıklığındaki artışın birim alanda elde edilen toplam canlı ağırlık değeri dışındaki saha performansıyla ilgili kriterleri olumlu yönde etkilediği görülmüştür.
Bu çalışma, Pekin ördeklerinde güncel yerleşim sıklığının ördeklerin gelişme performans kriterlerine etkilerini araştırmak üzere gerçekleştirilmiştir. Karışık cinsiyetten toplam 240 ördek palazı 3, 5 ve 7 palaz m-2 yerleşim sıklıklarında 42 gün süreyle yetiştirilmiştir. Canlı ağırlık, canlı ağırlık artışı, yem tüketimi, yem dönüşüm oranı, ölüm oranı ve üretkenlik indeksi yetiştirme performansını tespit etmek için üzerinde durulan kriterler olmuştur. Düşük yerleşim sıklığının olduğu gruplarda, özellikle 3. haftadan sonra canlı ağırlık gözle görülür şekilde yükselmiş (P<0.05), canlı ağırlık artışı ve toplam canlı ağırlık ise birinci haftadan itibaren artış göstermiştir (P<0.05). Birim alandan elde edilen toplam canlı ağırlık yerleşim sıklığının artışına paralel olarak artış sergilemiş ve en yüksek seviyesini 7 palaz m-2 yerleşim sıklığında elde etmiştir (P<0.05). Yem dönüşüm oranının ilk haftadan itibaren yerleşim sıklığı düşük olan gruplarda artış gösterdiği tespit edilmiştir (P<0.05). Aynı zamanda, yem dönüşüm oranı yerleşim sıklığının düşüşüyle birlikte 3. haftaya kadar artış göstermiş (P<0.05) ancak, daha sonra bu etkinin ortadan kaybolduğu tespit edilmiştir (P>0.05). Gözlenen ölüm oranının üzerinde çalışılan yerleşim sıklığı düzeylerince etkilenmediği tespit edilmiş olup (P>0.05), düşük yerleşim sıklıklarında Üretkenlik İndeksi değerinin artış gösterdiği ancak, buna paralel olarak birim alanda elde edilen toplam canlı ağırlığın da düşüş gösterdiği bulunmuştur (P<0.05). Araştırma sonuçları genel olarak değerlendirildiğinde, yerleşim sıklığındaki artışın birim alanda elde edilen toplam canlı ağırlık değeri dışındaki saha performansıyla ilgili kriterleri olumlu yönde etkilediği görülmüştür.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Duck, Stocking Density, Live Weight, Feed Conversion Ratio, Productivity Index, Ördek, Yerleşim Sıklığı, Canlı Ağırlık, Yem Değerlendirme Oranı, Verimlilik Endeksi
Kaynak
Harran Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
22
Sayı
3
