Yazar "Deniz, Mustafa" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 10 / 10
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Ameliyat sonrası karın içi yapışıklık oluşumunda bağırsak kan akımındaki değişiklikler ve Endotelin-1 bloğunun rolü(2006) Günal, Ömer; Ghandour, Salah; Deniz, Mustafa; Aslaner, ArifAMAÇ: Ameliyat sonrası periton içi yapışıklık oluşumunda bağırsak kan akımı değişikliklerini incelemek ve Endotelin-1 (ET-1) reseptör blokajının rolünü araştırmaktır. GEREÇ-YÖNTEM: Çalışmada 250-300 gr ağırlığında 28 adet Wistar-Albino erişkin sıçan eşit olarak dört gruba ayrıldı. Kontrol grubuna (grup 1; n=7) ameliyat uygulanmadı. Sham grubuna (grup 2; n=7) sadece laparotomi yapıldı. Yapışıklık grubuna (grup 3; n=7) sağ karın duvarından 1x1 cm’lik peritoneal yama eksizyonu ve çekal abrazyon, “yapışıklık model ameliyatı” olarak uygulandı. Tedavi grubuna (grup 4; n=7); bir non-selektif ET-1 reseptör blokeri olan bosentan (30 mg/kg, IP) periton içi yoldan dört gün süreyle günde bir kez verildi. Ameliyat sonrası yedinci gün, superior mezenterik arterin beslediği bağırsak kan akımı ölçüldü. Yapışıklık şiddeti ve yaygınlığı ile yapışıklıktaki miyeloperoksidaz (MPO) aktivitesi ölçüldü. BULGULAR: Ortalama bağırsak kan akımı grup 1 (65.5±1.2 ml/100 gr) ile kıyaslandığında yapışıklık grubunda (81.9±5.6 ml/100 gr) belirgin olarak artmıştı. Grup 1 ve grup 2 ile karşılaştırıldığında bosentanın (44.3±6.9 ml/100 gr) bağırsak kan akımında belirgin azalmaya neden olduğu görüldü. Sham grubunun (62.2±1 ml/100 gr) kan akım seviyeleri kontrol grubundakilerle (65.5±1.2 ml/100 gr) benzerlik gösterdi. Yapışıklık skorları, yapışıklık ve bosentan gruplarında benzer bulundu. Sham grubunda neredeyse hiç yapışıklık görülmedi. Bosentan grubunda yapışıklık dokusu MPO aktivitesi belirgin olarak artmıştı. SONUÇ: Non-selektif ET-1 reseptör blokajının periton içi yapışıklık oluşumunun önlenmesinde bir etkisi yoktur ancak, bağırsak kan akımında azalmaya neden olur. Yapışıklık oluşumu bağırsak kan akımını arttırır. Yapışıklık oluşumu, bosentan tedavisine rağmen artmış polimorfonükleer (PMN) infiltrasyonu ile birliktedir.Öğe The effect of estradiol and male gender on gastric emptying rate in rats(2004) Günal, Ömer; Deniz, Mustafa; Aslaner, Arif; Ghandouri, SalahAmaç: Bu çalışmanın amacı kastrasyon ve östradiolün mide boşalma oranına etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Erişkin erkek 230-250 g ağırlıklarındaki 48 Wistar-Albino sıçan eşit olarak altı gruba ayrıldı. Kontrol Grubu (Grup-1) herhangi bir medikal veya cerrahi tedavi almadı. Sham grubuna (Grup-2) sadece skrotal cilt insizyonu yapılıp kapatıldı. Sekiz sıçana (Grup-3) beş gün süre ile subkutan 20 ng/kg/gUn 17-P ethinil östradiol benzoat uygulanırken, diğer bir sekiz sıçana da (Grup-4) beş gün süre ile subkutan 25 mg/kg/gün siproteran asetat uygulanıldı. 16 sıçana bilateral orşiektomi uygulandı. Operasyondan dokuz gUn sonra, sekiz sıçana (Grup-5) östradiol taşıyıcısı olarak lml/kg/gtin sıvı yağ subkutan olarak beş gün süreyle uygulandı. Sekiz sıçan (Grup-6) subkutan olarak beş gün süreyle 20 Hg/kg/gün 17-P ethinil östradiol benzoat ile tedavi edildi. Tedavi gruplarındaki tüm sıçanlara, tedavini beşinci gününde methyl cellulose-phenol red Mide boşalma testi uygulanıldı. Bulgular: Kontrol grubuyla kıyaslandığında estrogenle tedavi edilmiş sıçanlarda (Grup-3) Mide boşalma oranlarının (MBO) azalmış olduğu bulundu. Siproteron asetatın MBO'na anlamlı etkisi olmadığı izlendi. Kastrasyonun belirgin olarak MBO'nını inhibe etmemesine rağmen, östrojenle tedavi edilen kastre edilmiş sıçanlarda (Grup-6) MBO'nın, Grup-3 MBO seviyelerine yaklaşan oranlarda azaldığı gözlenmiştir. Sonuç: Bu çalışma sonucunda östrojenin MBO'larını azalttığı sonucuna vardık. Sadece kimyasal veya anatomik kastrasyon mide boşalmasında anlamlı bir gecikmeye neden olmamıştır. MBO üzerinde östrojenin inhibitor etkisi androjenik hormonların ilave veya sinerjistik etkisine ihtiyaç duymaktadır.Öğe The effect of estradiol andmale gender on gastric emptying rate in rats(2004) Günal, Ömer; Deniz, Mustafa; Aslaner, Arif; Ghandouri, SalahAmaç: Bu çalışmanın amacı kastrasyon ve östradiolün mide boşalma oranına etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Erişkin erkek 230-250 g ağırlıklarındaki 48 Wistar-Albino sıçan eşit olarak altı gruba ayrıldı. Kontrol Grubu (Grup-1) herhangi bir medikal veya cerrahi tedavi almadı. Sham grubuna (Grup-2) sadece skrotal cilt insizyonu yapılıp kapatıldı. Sekiz sıçana (Grup-3) beş gün süre ile subkutan 20 ng/kg/gUn 17-P ethinil östradiol benzoat uygulanırken, diğer bir sekiz sıçana da (Grup-4) beş gün süre ile subkutan 25 mg/kg/gün siproteran asetat uygulanıldı. 16 sıçana bilateral orşiektomi uygulandı. Operasyondan dokuz gUn sonra, sekiz sıçana (Grup-5) östradiol taşıyıcısı olarak lml/kg/gtin sıvı yağ subkutan olarak beş gün süreyle uygulandı. Sekiz sıçan (Grup-6) subkutan olarak beş gün süreyle 20 Hg/kg/gün 17-P ethinil östradiol benzoat ile tedavi edildi. Tedavi gruplarındaki tüm sıçanlara, tedavini beşinci gününde methyl cellulose-phenol red Mide boşalma testi uygulanıldı. Bulgular: Kontrol grubuyla kıyaslandığında estrogenle tedavi edilmiş sıçanlarda (Grup-3) Mide boşalma oranlarının (MBO) azalmış olduğu bulundu. Siproteron asetatın MBO'na anlamlı etkisi olmadığı izlendi. Kastrasyonun belirgin olarak MBO'nını inhibe etmemesine rağmen, östrojenle tedavi edilen kastre edilmiş sıçanlarda (Grup-6) MBO'nın, Grup-3 MBO seviyelerine yaklaşan oranlarda azaldığı gözlenmiştir. Sonuç: Bu çalışma sonucunda östrojenin MBO'larını azalttığı sonucuna vardık. Sadece kimyasal veya anatomik kastrasyon mide boşalmasında anlamlı bir gecikmeye neden olmamıştır. MBO üzerinde östrojenin inhibitor etkisi androjenik hormonların ilave veya sinerjistik etkisine ihtiyaç duymaktadır.Öğe The effect of octreotide on portal vein and peritoneal fluid cytokine levels in postoperative adhesion prevention(Turkiye Klinikleri, 2006) Günal, Ömer; Deniz, Mustafa; Aslaner, Arif; Ghadouri, SalahObjective: The aim of this study is to investigate the effect of octreotide on portal vein and peritoneal fluid TNF-? and IL-6 levels in the postoperative adhesion formation. Material and Methods: Following an "adhesion model operation", 10 rats were given octreotide subcutaneously (25 ?g/kg/day) for 10 days (study group) while other 10 rats did not receive any treatment (control group). Ten rats had only a midline laparotomy as sham. Adhesion scores, portal vein and peritoneal fluid cytokine levels were determined on the postoperative 10th day. Results: Octreotide significantly reduced the total adhesion score. It has also reduced the portal vein IL-6 and TNF-? (147 ± 2 pg/mL; 146.7 ± 2.6 pg/mL respectively) levels as compared to those of control group (193.5 ± 10 pg/mL; 195.8 ± 11.2 pg/mL respectively). There was no reduction (IL-6 132; 143 and TNF-? 132.8; 143.7) on contrary, elevations in peritoneal fluid cytokine levels, comparing to control. Conclusion: Octreotide reduces postoperative intraabdominal adhesion formation through the mechanisms those mediated by intestinal rather than peritoneal cytokine production. Copyright © 2006 by Türkiye Klinikleri.Öğe Effect of sex steroids on colonic distension-induced delay of gastric emptying in rats(Wiley, 2004) Günal, Ömer; Bozkurt, Ayhan; Deniz, Mustafa; Sungur, Mustafa; Yeğen, Berrak Ç.Background and Aim: The objective of the present study was to examine the effect of gonadal hormones on gastric motor response to non-noxious and noxious stimuli of colonic distension. Methods: Male Wistar albino rats were used. Under ketamine anesthesia some rats underwent castration (n = 24), while the rest of the rats were sham-operated (n = 67) and divided into different groups (n = 7-8 per group). On the 15th day of surgery, liquid gastric emptying studies were commenced. Results: Non-noxious (P < 0.05) or noxious (P < 0.01) colonic distension inhibited gastric emptying rate. Estradiol pretreatment (20 mug/kg per day, for 5 days, s.c.) inhibited gastric motility, while estradiol pretreatment or castration of the rats prior to noxious distension prevented the delay in gastric emptying. In contrast, blockade of testosterone receptors had no effect on the delay in gastric emptying induced by either modes of distension. Conclusions: The results suggest that sex steroids have a modulatory role on the feedback control of gastric motility induced by noxious colonic distension.Öğe İki aşamalı kolorektal distansiyonun mide boşalma hızına etkisi(2004) Günal, Ömer; Deniz, Mustafa; Ghandouri, Salah; Aslaner, ArifAmaç: Kolorektal bölgenin hastalıkları, tanı amaçlı incelemeleri ve ameliyatları cerrahinin önemli konulanndandır. Bu işlemler sırasında uyarılan viseromotor reflekslerin etkileri araştırma konusudur. Bu çalışmada deneysel olarak oluşturulan ağrısız ve ağrılı kolorektal distansiyon modelinin mide boşalma hızına etkisi a-raştınlmıştır. Gereç ve Yöntemler: 32 Adet Wistar-Albino sıçan eşit olarak dört gruba bölündü. Anal kenardan 4 cm yukarı ilerletilen 6 F bir foley kateterin balonu serum fizyolojik ile şişirilerek kolorektal distansiyon oluşturuldu. Eşit olarak bölünmüş gruplardan ağrısız (grup-3) ve ağrılı (grup-4) distansiyon uygulanan hayvanlar kontrol (grup-1) ve sham (grup-2) grubu ile karşılaştırıldı. Bulgular: Ağrısız distansiyon mide boşalma hızını yavaşlatmıştır (p>0.05). Ağrılı kolorektal distansiyon ise ağrısız distansiyona göre iki katdan fazla mide boşalma hızını azaltmıştır. Sonuç: Sonuçta kolorektal bölgedeki distansiyon mide boşalmasını azaltmaktadır. Ağn ise bu azalmayı daha da derinleştirmektedir. Bu bölgede görülen hastalıklar, yapılan cerrahi müdahaleler ve endoskopik girişimlerde bu bilginin göz önüne alınması özellikle gastroparetik hastalarda tedavide yarar sağlayacaktır.Öğe The influence of colon anastomosis levels on liquid phase gastric emptying rate(Turkish Surgical Society, 2004) Günal, Ömer; Deniz, Mustafa; Aslaner, Arif; Sungur, MustafThe aim of this study was to investigate the effect of colonic anastomoses at different levels on liquid phase gastric emptying rate. Initiation of oral feeding after colorectal surgical procedures depends on the beginning of bowel movements. We hypothesize that surgical procedures which are performed at different colonic levels, may affect gastric motility and may alter the oral feeding starting time. Liquid phase gastric emptying rates of 49 adult male Wistar Albino rats were measured with methyl cellulose phenol red test. Two groups of 14 rats underwent ascending colon or colorectal anastomosis. We also studied a sham-op group (n=14) with laparotomy only and a control group (n=7) with no surgery. Half of each group underwent gastric emptying test on postoperative first (n=7) or tenth (n=7) days. The gastric emptying rates on the first postoperative day were (34.9±1.5%), (50.9±5.2%), and (58.3±4.5%) in colorectal anastomosis, ascending colon anastomosis, and sham-op groups, respectively. While gastric emptying rates returned to the control group levels (71.5±5.7%) on postoperative tenth day, in ascending colon anastomosis (72.5±2.1%) group and sham-op (69±1.8) group, it was still significantly lower in colorectal anastomosis (49.9±7.8%) group compared to the control group level. This study shows that colorectal anastomosis causes a delay in liquid phase gastric emptying rate compared to ascending colon anastomosis. Our findings also imply that the influence of colonic anastomosis on gastric emptying rate appears to be related to the site of colonic anastomosis.Öğe Intestinal blood flow alterations in postoperative intraabdominal adhesion formation and the role of endothelin-1 blockade(2006) Günal, Ömer; Ghandour, Salah; Deniz, Mustafa; Aslaner, ArifBACKGROUND: The current study was planned to investigate intestinal blood flow alterations and the role of ET-1 receptor blockade in the formation of postoperative intraperitoneal adhesion formation. METHODS: Twenty-eight adult Wistar Albino rats weighing between 250 g and 300 g were divided into four groups. Control group (group 1; n=7) did not undergo any operation. Sham group (group 2; n=7) had only laparotomy. In the adhesion group (group 3; n=7), peritoneal patch (1x1 cm) excision from the right abdominal wall and cecal abrasion were done as "adhesion model operation". One week following this, treatment group (group 4; n=7) received a non-selective ET-1 receptor blocking agent bosentan (30 mg/kg, IP) intra-abdominally, once a day for four days. Intestinal blood flow through the superior mesenteric artery was measured, on postoperative seventh day. Adhesion severity and extension as well as myeloperoxidase activity in the adhesion were calculated. RESULTS: Mean intestinal blood flow significantly increased in adhesion group (81.9±5.6 ml/100 g) when compared to group 1 (65.5±1.2 ml/100 g). Bosentan caused a significant decrease (44.3±6.9 ml/100 g) in intestinal blood flow when compared to group 1 and group 2. Sham group (62.2±1 ml/100 g) had similar blood flow level with the control group (65.5±1.2 ml/100g). Adhesion scores were similar in adhesion and Bosentan groups. Sham group had almost no adhesions. Myeloperoxidase activity in adhesion tissue was significantly higher in bosentan group. CONCLUSION: Non-selective ET-1 receptor blockade has no effect on prevention of the formation of intra-abdominal adhesion, but causes a decrease in intestinal blood flow. Adhesion formation increases intestinal blood flow. Adhesion formation is accompanied by increased polymorphonuclear infiltration despite bosentan treatment.Öğe Radiation-induced oxidative injury of the ileum and colon is alleviated by glucagon-like peptide-1 and -2(Elsevier Science Bv, 2015) Deniz, Mustafa; Atasoy, Beste M.; Dane, Faysal; Can, Güray; Erzik, CanPurpose: The present study was conducted to characterize the possible therapeutic effects of glucagon-like peptide (GLP)-1 and GLP-2 against oxidative damage in the ileum and colon of irradiated rats. Methods and materials: Sprague-Dawley rats of both sexes received either a single dose of GLP-1 (0.1 nmol/kg, intraperitoneally, ip; n = 6) 10 min before abdominal irradiation (IR) or two consecutive doses of GLP-2 (7 nmol/kg, ip; n = 6) at 30 and 10 min before IR, while another group was administered vehicle (n = 6) 10 min before IR. Control rats (n = 6) received vehicle treatment without IR. On the fourth day of IR, samples from ileum and colon were removed for histological analysis, for the determination of myeloperoxidase (MPO) activity, malondialdehyde (MDA) and glutathione (GSH) levels, as well as DNA fragmentation ratio, an index of apoptosis. Results: IR-induced oxidative injury in the colonic tissue of vehicle-treated rats, evidenced by elevated MDA levels and MPO activity, as well as depleted colonic GSH levels, was reversed by GLP-2, while GLP-1 reduced IR-induced elevations in colonic MDA levels. IR-induced injury with elevated ileal MDA levels was reduced by GLP-1, while replenishment in GSH was observed in GLP-2-treated rats. Conclusion: Current findings suggest that GLP-1 and GLP-2 appear to have protective roles in the irradiation-induced oxidative damage of the gut by inhibiting neutrophil infiltration and subsequent activation of inflammatory mediators that induce lipid peroxidation. Copyright (C) 2015, The Egyptian Society of Radiation Sciences and Applications. Production and hosting by Elsevier B.V. This is an open access article under the CC BY-NC-ND license.Öğe Risk factors and prognosis for the development of acute kidney injury in patients using colistin in the intensive care unit: A retrospective cohort study(Lippincott Williams & Wilkins, 2024) Deniz, Mustafa; Alisik, MuratColistin, an antibiotic of polymyxin group, has recently been increasingly used in the treatment of multidrug resistant gram-negative bacteria. However, it has serious adverse effects such as acute kidney injury (AKI). We aimed to determine the factors affecting the development of AKI due to colistin, which has serious adverse effects, such as nephrotoxicity and neurotoxicity. We retrospectively analyzed the data of patients who received colistin for multidrug resistant gram-negative sepsis in adult intensive care units between January 2020 and December 2022. Demographic data, blood test results, concomitant drug use, need for renal replacement therapy, and mortality were recorded. Kidney damage was assessed according to the Kidney Disease Improving Global Outcomes criterion. We obtained data from 103 patients, 45 (43.7%) of whom were women. The most common comorbidity was a neurological disorder. Renal damage developed in 59.2% of patients. Renal replacement was required in 50.8% of the patients. Among patients who received colistin, 64.1% died. The use of vasopressors, diuretics, nephrotoxic agents with colistin, advanced age, and hypoalbuminemia were more common in patients with renal injury. Multivariate regression analysis showed that vasopressor use, prior creatinine elevation, and diuretic use were independent risk factors for colistin-induced AKI. Vasoactive agent use, previous kidney injury, and furosemide use were independent risk factors for colistin-induced nephrotoxicity. Considering these factors may be instructive for better monitoring of patients when colistin is required in intensive care units.
