Dağıstan, Yaşar2021-06-232021-06-2320171309-07201309-2014https://doi.org/10.4328/JCAM.4610https://hdl.handle.net/20.500.12491/9425Aim: Trap neuropathy is characterized by compression of the peripheral nerve into fibro osseous channels in trespassing areas of body segments. Peroneal nerve is the most frequently injured nerve in traumatic injuries of the lower extremities. In the present study, we investigated functional results of surgical treatment of patients with peroneal nerve injury who delayed visiting our clinics after the damage; we also aimed to observe the effects of this delay on prognosis. We interpreted postoperative results of the patients with EMG and physical examination findings. Material and Method: Subjects with peroneal nerve damage who visited our clinics between 2012 and 2015 were included in the present study. EMG and muscle motor strength tests were conducted pre and postoperatively for clinical assessment. Results: Of the 16 patients in the study population, 7 were men and 9 were women. The median age of the subjects was 49.6 years (14-77 years). Admission time was 9 months after injury. Causes of the peroneal nerve damage were as follows: prosthesis surgery in 4 (25%), ankle damage in 2 (12.5%), excessive squatting by agriculture workers in 4 (25%), aggressive exercise in 2 (12.5%), bone fracture in 2 (12.5%), and unknown origin in 2 (12.5%). Discussion: Peroneal nerve injury usually occurs by compression of the nerve at the head or neck of the fibula. Results of decompression surgery are usually compromising in non-traumatic nerve palsies. Period of duration between injury and diagnosis and muscular atrophy are main factors associated with success of treatment.Amaç: Tuzak nöropati, vücudun bölgeleri arasındaki geçiş noktaları fibröz kemik kanalları içinde, periferik sinir sıkışması ile karakterizedir. Peroneal sinir, alt ekstremitelerin travmatik yaralanmalarında en sık yaralanan sinirdir. Sunulan çalışmada, hasardan sonra kliniğimize geç başvuran peroneal sinir yaralanmaları olan hastaların cerrahi tedavisinin fonksiyonel sonuçları araştırılmıştır, ayrıca teşhis üzerindeki bu gecikmenin etkilerinin gözlemlenmesi amaçlanmıştır. EMG’ li hastaların ve fiziksel inceleme bulgularının postoperatif sonuçları yorumlandı. Gereç ve Yöntem: Sunulan çalışmaya 2012- 2015 yılları arasında kliniğimize başvuran peroneal sinir hasarlı hastalar dâhil edildi. Klinik değerlendirme için pre ve postoperatif olarak EMG ve kas motor gücü testleri gerçekleştirildi. Bulgular: Çalışma popülasyonundaki 16 hastanın 7’ si erkek ve 9’ u kadındı. Ortalama yaşları 49.6 (14-77 yaş arası). Hastalar sinir hasarından yaklaşık 9 ay sonra kliniğe başvurdu. Peroneal sinir hasarının nedenleri 4 hastada (% 25) protez cerrahisi, 2 hastada diz hasarı (% 12.5), 4 hastada (% 25) tarım işçilerinin aşırı çömelmesi, 2 hastada (% 12.5) agresif egzersiz, 2 hastada (% 12.5) kemik kırığı iken 2 hastada (% 12.5) ise nedeni belli değildi. Tartışma: Peroneal sinir yaralanması genellikle, fibulanın baş veya boyun bölgesindeki sinir sıkışmasıyla meydana gelmektedir. Dekompresyon cerrahisinin sonuçları genellikle non-travmatik sinir palsileri ile uyumludur. Yaralanma ve teşhis arasındaki geçen süre ve kas atrofisi tedavinin başarısı ile ilişkili ana faktörlerdir.eninfo:eu-repo/semantics/openAccessPeroneal Nerve InjuryMuscle StrengthSurgeryPeroneal SinirKas GücüEMGCerrahiArticle10.4328/JCAM.46108144462-s2.0-84992316851N/AWOS:000396413400011N/A