Ekstrakorporeal şok dalgası tedavisinin sıçanlarda kırık iyileşmesi üzerine etkileri
Küçük Resim Yok
Tarih
2001
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Amaç: Tibia diafizlerinde kırık oluşturulduktan sonra Kirschner teliyle intramedüller tespit yapılan sıçanlarda, düşük enerjili şok dalgasının kırık iyileşmesi üzerine etkileri radyolojik, histolojik ve sintigrafik olarak incelendi. Çalışma planı: Ortalama ağırlıklar 200 gr (180-220 gr) olan üç aylık (2.5-4 ay) Wistar-albino tipi sıçanlardan dört ve alt haftalık gruplar oluşturuldu. Tüm sıçanlarda parmakla bastırarak skopi kontrolunda sağ tibia diafizlerinde transvers kırık oluşturuldu ve kırıklar intramedüller olarak K-teliyle tespit edildi. Birinci (çalışma) ve ikinci (kontrol) gruplarda 14'er adet, üçüncü (çalışma) ve dördüncü (kontrol) gruplarda beşer sıçan yer aldı. Kırık sonrası deney gruplarındaki sı çanlara 0, 5, 9, 14 ve 19. günlerde 14 kV gücünde 200'er şok dalgası uygulandı. Sıçanlarda dördüncü ve altıncı haftalarda radyolojik inceleme yapıldı. Birinci ve ikinci grup dördüncü haftada öldürülerek histolojik olarak incelendi. Üçüncü ve dördüncü gruplar altıncı haftada osteoblastik aktivite açısından sintigrafik olarak incelendi ve sonrasında histolojik tetkik için anesteziyle öldürüldü. Sonuçlar: Radyolojik skorlar dört ve altıncı haftalarda deney grubunda anlamlı derecede daha yüksekti (sırasıyla p=0.002 ve p=0.011); histolojik olarak ESWT grubunda daha yüksek oranda kemiksel kaynama saptandı. (sırasıyla p=0.027 ve p=0.001). Sintigrafi çalışmasında statik çalışmada 10 dakikalık sayımda kontrol grubuna göre daha yüksek değerler elde edildi (p=0.039). Çıkarımlar: Çalışmamızda elde edilen radyolojik, histolojik ve sintigrafik veriler ESWT uygulamasının kırık iyileşmesini hızlandırdığını gösterdi.
Objectives: We performed radiologic, histologic, and scintigraphic studies to evaluate the effect of extracorporeal shock-wave lithotripsy (ESWL) on the healing of experimental rat tibial fractures. Methods: Wistar albino rats aged 2.5 to 4 months (mean age 3 months) and with a mean weight of 200 g (range 180 to 220 g) were assigned to four- and six-week groups. A transverse fracture in the right tibial diaphyses was induced manually followed by intramedullary fixation with the use of a Kirschner wire. Each of the two (study and control) four-week and six-week groups consisted of 14 rats and five rats, respectively. Following fracture induction and fixation, four- and six-week study groups were administered ESWL at 200 shock waves (14 kV) to the fracture line on day 0, 5, 9, 14, and 19. The rats were radiologically examined in the forth and sixth weeks. The first two groups of rats were sacrificed at the end of four weeks for histologic examination. The remaining two groups underwent scintigraphic examination for osteoblastic activity at the end of six weeks and were then sacrificed for histologic examination. Results: Radiological scores were significantly higher in the study rats in the forth and sixth weeks (p=0.002 and p=0.011, respectively); similarly, significantly higher extent of bone healing was observed in the ESWT groups (p=0.027 and p=0.001, respectively). The 10-minute static scintigraphic counting resulted in higher values in the shock wave administered rats (p=0.039). Conclusion: Radiologic, histologic, and scintigraphic results of our study showed that ESWT treatment increased the rate of clinical bone healing.
Objectives: We performed radiologic, histologic, and scintigraphic studies to evaluate the effect of extracorporeal shock-wave lithotripsy (ESWL) on the healing of experimental rat tibial fractures. Methods: Wistar albino rats aged 2.5 to 4 months (mean age 3 months) and with a mean weight of 200 g (range 180 to 220 g) were assigned to four- and six-week groups. A transverse fracture in the right tibial diaphyses was induced manually followed by intramedullary fixation with the use of a Kirschner wire. Each of the two (study and control) four-week and six-week groups consisted of 14 rats and five rats, respectively. Following fracture induction and fixation, four- and six-week study groups were administered ESWL at 200 shock waves (14 kV) to the fracture line on day 0, 5, 9, 14, and 19. The rats were radiologically examined in the forth and sixth weeks. The first two groups of rats were sacrificed at the end of four weeks for histologic examination. The remaining two groups underwent scintigraphic examination for osteoblastic activity at the end of six weeks and were then sacrificed for histologic examination. Results: Radiological scores were significantly higher in the study rats in the forth and sixth weeks (p=0.002 and p=0.011, respectively); similarly, significantly higher extent of bone healing was observed in the ESWT groups (p=0.027 and p=0.001, respectively). The 10-minute static scintigraphic counting resulted in higher values in the shock wave administered rats (p=0.039). Conclusion: Radiologic, histologic, and scintigraphic results of our study showed that ESWT treatment increased the rate of clinical bone healing.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Mikroskopi, Malzeme Bilimleri, Biyomalzemeler, Genel ve Dahili Tıp, Tıbbi Araştırmalar Deneysel, Ortopedi, Cerrahi
Kaynak
Acta Orthopaedica et Traumatologica Turcica
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
35
Sayı
4
