Sami Paşazade Sezai'nin “Pandomima” Hikâyesindeki Sembol ve Çağrışımlar

Türk edebiyatında 19. yüzyıla kadar yalnızca geleneksel anlatılar mevcutken, butarihten itibaren Batı’daki modern edebî türlerden izler taşıyan eserler yazılmayabaşlanmıştır. Türk edebiyatında modern öykücülüğün tam anlamıyla başlangıcı ise SamiPaşazade Sezai’nin 1891’de yayımladığı ve Küçük Şeyler adını verdiği eserde topladığıöyküler ile olmuştur. Bu öyküler, Sezai Bey’in hassas kişiliği ve detaycılığından izlertaşımaları bakımından birbirlerine benzemektedir. Sezai Bey bu hikâyelerde, hikâyenin“küçük şeyler”den oluştuğunu fark eden bir yaklaşımla günlük yaşamın dikkat çekmeyen,silik tiplerini ele almıştır. Bunu yaparken de daha yoğun bir ifade biçimi yakalayabilmek içindüz bir anlatım yerine sembollerle, çağrışımlarla dolu mecazî bir anlatım tercih etmiştir. Bumakalede de yazarın böyle bir yöntemi tercih etmesinin nedenleri ve bu yaklaşımın hikâyekurgusuna katkıları tespit edilmeye çalışılmıştır. Daha ayrıntılı bir inceleme yapabilmek içinise Küçük Şeyler’deki hikâyelerden biri olan “Pandomima” ve özellikle de bu hikâyeninbaşkişisi olan Paskal ele alınmıştır.