Torakotomi sonrası ağrı tedavisinde tramadol ve deksmedetomidinin kombinasyonu
Yükleniyor...
Tarih
2011
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Objective: In this study, we aimed to investigate the effects of dexmedetomidine which was used as an adjuvant to tramadol, on respiratory functions, analgesia and sedation in the treatment of pain after thoracotomy. Methods: 30 patients with thoracotomy were divided randomly into two groups. The postoperative vital values were recorded including mean blood pressure (MAP), heart rate (HR), respiratory rate (RR) and SpO 2. Group T received patient-controlled analgesia (PCA) with 4 mg mL -1 tramadol iv in 100 ml normal saline solution. PCA settings were 0.3 mg kg -1 h -1 infusion, a bolus dose of 10 mg and 20 minute lockout interval. Group D received tramadol similar to group T, and dexmedetomidine 1.0 ?g kg -1 20 minute as loading dose then 0.4 ?g kg -1 h -1 iv. for maintanence over 24 hours. Analgesic efficacy was measured with visual analog scale (VAS),and sedation levels were assessed with Ramsay sedation scale. In the postoperative period, arterial blood gas, total consumption of tramadol and its side effects, forced vital capacity (FVC), forced expiratory volume in 1 second (FEV 1), FEV 1/FVC, and vital capacity (VC) values were recorded, and the groups were compared, accordingly. Results: Patients were similar in both groups. In all groups, effective analgesia was achieved. HR, MAP, VAS, Ramsay sedation scale scores, and tramadol consumption were lower in Group D. As for FEV 1, FVC, VC values, statistically significant differences were not found between groups. Conclusion: It was concluded that using PCA in order to provide postoperative analgesia after thoracotomy, with the addition of dexmedetomidine to tramadol provides effective sedation and analgesia without depression of the respiration.
Giriş: Bu çalışmada torakotomi sonrası ağrı tedavisinde tramadole adjuvan olarak deksmedetomidin eklenmesinin solunum fonksiyonlarına, analjezi ve sedasyon üzerine etkisinin araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Torakotomi yapılan 30 hasta randomize olarak iki gruba ayrıldı. Postoperatif hastaların ortalama arter kan basıncı (OAB), kalp atım hızı (KAH), solunum sayısı (SS) ve SpO2 değerleri kaydedildi. Birinci gruptaki (Grup T) hastalara hasta kontrollü analjezi (HKA) ile 100 mL normal salin içinde 4 mg mL-1 tramadol solüsyonu iv olarak, HKA ayarları; 0,3 mg kg-1 sa-1 infüzyon, 10 mg ara bolus doz ve 20 dk. kilitleme süresi olacak şekilde infüze edilmeye başlandı. İkinci gruba (Grup D) ise aynı doz tramadol ile HKA işlemine ek olarak deksmedetomidin 1,0 µg kg-1’dan 20 dk. yükleme, 0,4 µg kg-1 sa-1 idame olacak şekilde 24 saat boyunca iv uygulandı. Analjezik etkinliği Visual Analog Skala (VAS) ile, sedasyon düzeyleri Ramsay Sedasyon Skalası ile değerlendirildi. Postoperatif dönemde arter kan gazları (AKG), total tramadol tüketimi ve yan etkiler, zorlu vital kapasite (FVC), 1. saniye zorlu ekspiratuar volüm (FEV1 ), FEV1 /FVC oranı ve vital kapasite (VC) değerleri bakıldı ve gruplar karşılaştırıldı. Bulgular: Gruplar dermografik olarak birbirine benzerdi. Her 2 grupta da etkin analjezi sağlandı. KAH, OAB, VAS, Ramsay Sedasyon Skalası ve tramadol tüketimi Grup D de Grup T’ye göre daha düşük bulundu. FEV1, FVC, VC değerlerinde her 2 grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı. Sonuç: Torakotomi sonrasında postoperatif analjezi sağlamak amacıyla HKA yöntemi ile uygulanan trama- dole deksmedetomidin ilavesinin hastalarda solunumu baskılamadan, etkin sedasyon sağladığı, tramadol tüketimini anlamlı düzeyde azalttığı ve analjezi düzeyini artırdığı kanısına varıldı.
Giriş: Bu çalışmada torakotomi sonrası ağrı tedavisinde tramadole adjuvan olarak deksmedetomidin eklenmesinin solunum fonksiyonlarına, analjezi ve sedasyon üzerine etkisinin araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Torakotomi yapılan 30 hasta randomize olarak iki gruba ayrıldı. Postoperatif hastaların ortalama arter kan basıncı (OAB), kalp atım hızı (KAH), solunum sayısı (SS) ve SpO2 değerleri kaydedildi. Birinci gruptaki (Grup T) hastalara hasta kontrollü analjezi (HKA) ile 100 mL normal salin içinde 4 mg mL-1 tramadol solüsyonu iv olarak, HKA ayarları; 0,3 mg kg-1 sa-1 infüzyon, 10 mg ara bolus doz ve 20 dk. kilitleme süresi olacak şekilde infüze edilmeye başlandı. İkinci gruba (Grup D) ise aynı doz tramadol ile HKA işlemine ek olarak deksmedetomidin 1,0 µg kg-1’dan 20 dk. yükleme, 0,4 µg kg-1 sa-1 idame olacak şekilde 24 saat boyunca iv uygulandı. Analjezik etkinliği Visual Analog Skala (VAS) ile, sedasyon düzeyleri Ramsay Sedasyon Skalası ile değerlendirildi. Postoperatif dönemde arter kan gazları (AKG), total tramadol tüketimi ve yan etkiler, zorlu vital kapasite (FVC), 1. saniye zorlu ekspiratuar volüm (FEV1 ), FEV1 /FVC oranı ve vital kapasite (VC) değerleri bakıldı ve gruplar karşılaştırıldı. Bulgular: Gruplar dermografik olarak birbirine benzerdi. Her 2 grupta da etkin analjezi sağlandı. KAH, OAB, VAS, Ramsay Sedasyon Skalası ve tramadol tüketimi Grup D de Grup T’ye göre daha düşük bulundu. FEV1, FVC, VC değerlerinde her 2 grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı. Sonuç: Torakotomi sonrasında postoperatif analjezi sağlamak amacıyla HKA yöntemi ile uygulanan trama- dole deksmedetomidin ilavesinin hastalarda solunumu baskılamadan, etkin sedasyon sağladığı, tramadol tüketimini anlamlı düzeyde azalttığı ve analjezi düzeyini artırdığı kanısına varıldı.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Analgesia, Dexmedetomidine, Thoracic Surgery, Tramadol
Kaynak
Göğüs-Kalp-Damar Anestezi ve Yoğun Bakım Derneği Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
N/A
Cilt
17
Sayı
2
