Tanzimat Gramerlerinde Bazı Eklerin İmlası ve Dudak Uyumu ile İlgili Uyarılar
Küçük Resim Yok
Tarih
2007
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Arap alfabesinin kullanıldığı dönemlerde belli bir zamandan sonra kalıplaşan imla, bu alfabenin bırakıldığı zamana kadar devam etmiş ve zamanla değişmeye başlayan telaffuzlar da kalıplaşan imlaya yansımamıştır. Değişen telaffuzlar, yabancılar tarafından yazılan gramer kitapları ve sözlüklerin yanında Türkler tarafından yazılan bazı eserlerde de zaman zaman görülmektedir. Bu makalede 1850’lerden sonra Türkler tarafından yazılan gramer kitaplarında imla ve telaffuzlarına dair bilgiler verilen ekler, dudak uyumu bakımından değerlendirilmiş; adı geçen eklerin dudak uyumuna ne zaman bağlandığı, uyumlu şekillerin imlaya yansıyıp yansımadığı tespit edilmeye çalışılmıştır.
During the period when the Arabic alphabet was in use, spelling rules became stabilized after a certain period of time and remained valid until the advent of the Latin alphabet. This stabilized spelling failed to reflect the various changes in pronunciation, which occurred in time. Changes in pronunciation can occasionally be observed not only in grammar books and dictionaries written by foreigners but also in certain works written by Turkish authors. This article focuses on affixes and their spelling and pronunciation as discussed in grammar books written by Turkish authors after the 1850s and evaluates them with regard to labial harmony. The article attempts to identify when these affixes have become consistent with labial harmony and whether or not these harmonious forms have been reflected in rules for spelling.
During the period when the Arabic alphabet was in use, spelling rules became stabilized after a certain period of time and remained valid until the advent of the Latin alphabet. This stabilized spelling failed to reflect the various changes in pronunciation, which occurred in time. Changes in pronunciation can occasionally be observed not only in grammar books and dictionaries written by foreigners but also in certain works written by Turkish authors. This article focuses on affixes and their spelling and pronunciation as discussed in grammar books written by Turkish authors after the 1850s and evaluates them with regard to labial harmony. The article attempts to identify when these affixes have become consistent with labial harmony and whether or not these harmonious forms have been reflected in rules for spelling.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
[No Keywords]
Kaynak
Bilig / Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
0
Sayı
43
