Uyanık ratlarda koroner ligasyon sonucu oluşan aritmiler ve ölüm oranı üzerine glibenclamide ve metoprolol'ün birlikte etkisi
Küçük Resim Yok
Tarih
1998
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Glibenclamide, iskemik hücrelerde hücre içi ATP azalmasına bağlı olarak açılan potasyum kanallarını bloke eden bir sulfonilüre bileşiğidir. Koroner ligasyon sonrası aritmi şiddeti ve ölüm oranını azaltıcı etkisi ortaya konmuştur. Ancak bu ilacın aynı zamanda iskemiyi artırıcı etkiside saptandığından, antiaritmik etkisi tartışmalıdır. Metoprololün iskemiyi azltıcı yönde etkisi bulunmaktadır. Bu nedenle, bu çalışmada glibenclamidin antiaritmik etkisinin metoprolol ile daha da artabileceği düşünülmüştür. Uyanık ratlarda koroner ligasyon, Lepran ve arkadaşlarınca geliştirilen bir metodla yapıldı ve ligasyonu takiben 15 dakika EKG sürekli olarak kaydedildi. Her hayvan için ligasyonu takiben oluşan aritmilerin tipi, süresi, çeşidi, ve aritmi skoru belirlendi. Glibenclamid-ve metoprololün kombine bir şekilde verildiği hayvanlarda koroner ligasyon sonrası 15. dakikada canlı kalma oranı belirgin bir şekilde arttı (Kontrolde %9 iken, kombinasyon grubunda % 62). Bu grupta aritmi skoru (P< 0.05) belirgin bir şekilde azaldı. Sonuç olarak bu çalışmada metoprololün glibenclamidin kalbi koruyucu etkisini artırdığı gözlenmiştir. Bu etki metoprololün normal ve iskemik miyokardiyumda oksijen kullanımını azaltıcı etkisine bağlanabilir. Ancak bunun tam mekanizmasının aydınlatılması daha ayrıntılı çalışmalara ihtiyaç göstermektedir.Bu çalışmada diğer çalışma sonuçlarından farklı olarak tek başına glibenclamidin kalbi koruyucu etkisinin belirgin olmaması, kullanılan deney hayvanların yaş ve vücut ağırlıklarının fazla olmasına bağlanmıştır. Bu nedenle, bundan sonraki çalışmalarda ligasyon sonrası aritmiler üzerine farklı vücut ağırlığı ve yaşın etkisininde araştırılması yararlı olacaktır.
Glibenclamide is a sulfonilüre compound that blocks the potassium channel that is opened in response to decrease intracelluiar ATP in ischemic çeliş, it has been found that it decreases the severity of arrhythmia and the survival rate after the coronary ligation. Since it is also known that it increases ischemia, the antiarrhythmic effect of glibenclamid is controversial. On the other hand, metoprolol has been known to decrease the ischemia. For this reason it can be thought that the anthyarrhythmic effects of glibenclamid may be further potentiated by metoprolol. The coronary ligation was made in conscious animals and ECG was recorded during the 15 minutes following coronary ligation. The type, length and score of arrhythmias were determined by evaluating the ECG for each animal. The survival rate at the end of 15th min of coronary ligation in animals treated with glibenclamide and metoprolol combination, was increased significantly (it was %9 in Control; %62 in Combination group). The score of arrhythmia was also decreased significantly (PO.05) in this group. As a result, it was observed that metoprolol increased the cardioprotective effects of glibenclamid. This effect may be due to metoprolol that may lead to decrease myocardial oxygen consuming of normal and ischemic myocardium. The cardioprotective effects of glibenclamide alone not observed similar to the previous studies may be caused by the age and body weight of rats used in this study. For this reason it will be valuable to make research to reveal the effects of different age and body vveight of animals on the arrhythmias follovving coronary ligation.
Glibenclamide is a sulfonilüre compound that blocks the potassium channel that is opened in response to decrease intracelluiar ATP in ischemic çeliş, it has been found that it decreases the severity of arrhythmia and the survival rate after the coronary ligation. Since it is also known that it increases ischemia, the antiarrhythmic effect of glibenclamid is controversial. On the other hand, metoprolol has been known to decrease the ischemia. For this reason it can be thought that the anthyarrhythmic effects of glibenclamid may be further potentiated by metoprolol. The coronary ligation was made in conscious animals and ECG was recorded during the 15 minutes following coronary ligation. The type, length and score of arrhythmias were determined by evaluating the ECG for each animal. The survival rate at the end of 15th min of coronary ligation in animals treated with glibenclamide and metoprolol combination, was increased significantly (it was %9 in Control; %62 in Combination group). The score of arrhythmia was also decreased significantly (PO.05) in this group. As a result, it was observed that metoprolol increased the cardioprotective effects of glibenclamid. This effect may be due to metoprolol that may lead to decrease myocardial oxygen consuming of normal and ischemic myocardium. The cardioprotective effects of glibenclamide alone not observed similar to the previous studies may be caused by the age and body weight of rats used in this study. For this reason it will be valuable to make research to reveal the effects of different age and body vveight of animals on the arrhythmias follovving coronary ligation.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Genel ve Dahili Tıp
Kaynak
Atatürk Üniversitesi Tıp Dergisi (Y. A. The Eurasian Journal of Medicine)
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
30
Sayı
4
