Yazar "Yilmaz, Hilal" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Genomics, phenomics, and next breeding tools for genetic improvement of safflower (Carthamus tinctorius L.)
    (Springer International Publishing, 2021) Yilmaz, Abdurrahim; Yeken, Mehmet Zahit; Ali, Fawad; Barut, Muzaffer; Nadeem, Muhammad Azhar; Yilmaz, Hilal; Naeem, Muhammad
    Safflower is one of the most important oilseed crops with high-quality seed oil. It can be grown especially in the arid and semiarid regions in the world. The main reason why safflower is not widely cultivated is because of its low yield. Various breeding efforts have made a significant contribution to the improvement of safflower; however, it seems necessary to exploit the potentiality of this underutilized plant. The development of new and improved safflower varieties will improve the sustainability of this crop to different environmental conditions. Classic breeding efforts made great efforts in safflower breeding; however, these techniques have been slow to develop complex traits such as yield, oil yield, some quality traits, and biotic-abiotic stress resistance. Recent advancements in molecular markers and genome sequencing technologies enhanced the breeding activities and aided the scientific community to understand and comprehensively explore the genetic diversity and population structure of safflower. Phenotypic and molecular characterization helped the construction of genetic linkage maps, leading to a better understanding of complex quantitative characters for safflower varieties. The present chapter articulates different aspects of safflower including phenomics, chemical content, origin-diffusion, similarity centers, wild relatives, genetic resources, trades, and comprehensive advancement in safflower breeding in terms of classical breeding, tissue culture, QTL mapping, association mapping, transgenic breeding, genome editing, and speed breeding. This information will lead to more short-term solutions in breeding safflower crop and will provide more practical information for breeders in the near future. © Springer Nature Switzerland AG 2021.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Soya (Glycine max L.)’da PGPR ve AMF Uygulamalarının Verim Özellikleri ve Protein İçeriğine Etkisi
    (2022) Yilmaz, Abdurrahim; Yilmaz, Hilal; Soydemir, Hakkı Ekrem; Çiftçi, Vahdettin
    Soya (Glycine max L.), yüksek protein ve yağ oranı ile oldukça değerli bir yağ bitkisi olup ülkemizde yağ açığının kapatılmasında önemli bir potansiyele sahiptir. İnsanların lipit metabolizmasını düzenleyen yağ asitlerini ve Omega-3 olarak bilinen linoleik yağ asidini içermesi, bu bitkiyi insan ve hayvan beslenmesinde ön plana çıkarmaktadır. Soya bitkisinin verim özellikleri ve protein içeriğinin AMF ve PGPR uygulamaları ile araştırıldığı bu çalışma 2020 yılında Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Özbostancı Araştırma ve Deneme alanında yürütülmüştür. Tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak kurulan araştırmada bitki boyu (cm), bakla sayısı (adet bitki-1), ilk bakla yüksekliği (cm), bitkide tohum verimi (g bitki-1), verim (kg da-1) ve protein içeriği (%) değerleri araştırılmıştır. Uygulamaların tüm verim parametrelerinde kontrolden üstün değerler sağladığı görülmüştür. Özellikle dekara verimde AMF uygulamasının diğer uygulamalardan da istatistiki olarak daha yüksek ortalama değer (433.0 kg da-1) verdiği dikkat çekmektedir. Protein içeriğinde ise PGPR+AMF kombine uygulamasının en yüksek ortalamaya sahip olduğu ancak bu sonucun diğer uygulamalara kıyasla istatistiki olarak bir fark oluşturmadığı tespit edilmiştir. Çalışma sonuçlarından elde edilen bilgiler, soya bitkisinin verim ve protein içeriğini araştıran müteşebbislere faydalı bilgiler sağlayacaktır.