Yazar "Canleblebici, Mehmet" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Comparison of the Effects of Digoxin and Bevacizumab on Oxygen-Induced Retinopathy Rat Model
    (Gazi Eye Foundation, 2023) Balbaba, Mehmet; Guler, Seda Duran; Ulas, Fatih; Canleblebici, Mehmet; Yıldırım, Hakan; İncili, Canan Akdeniz
    Purpose: To evaluate the effect of digoxin on oxygen-induced retinopathy (OIR) model and compare the results with bevacizumab treatment. Methods: Twenty-eight newborn Sprague-Dawley rats were randomly divided into four groups:control group, normoxia+intraperitoneal (ip) normal saline (NS); OIR group, OIR+ip NS; OIR+digoxin group, OIR+ip 0.1 mg/kg of digoxin; and OIR+bevacizumab group, OIR+ip 2.5 mg/kg of bevacizumab. The rats were exposed to 50% oxygen for 24 h, followed by 10% oxygen for 24 h, to induce OIR. This cycle was repeated seven times until 14 days postnatal (P). In all groups, single-dose injections were administered on P15th day. Histopathological and immunohistochemical examinations were performed at the end of the study. Results: The mean neovascular cell nuclei counts (NVCN) of the four groups were 9.00±3.16, 41.80±11.44, 19.38±2.20, and 16.00±2.62. The mean NVCN count was significantly reduced in the treatment groups compared to the OIR group (p<0.001). The mean NVCN count was similar between the treatment groups (p=0.078). In immunohistochemical staining, the immunoreactivity values of the vascular endothelial growth factor (VEGF) were 0.01±0.00, 1.65±0.30, 0.09±0.08, and 0.04±0.02, and the tumor necrosis factor alpha (TNF-?) values were 0.10±0.00, 1.12±0.18, 0.18±0.13, and 0.14±0.05. In the OIR group, VEGF and TNF-? immunoreactivity increased markedly compared to the control group (p<0.001). VEGF and TNF-? immunoreactivity of the treatment groups decreased significantly compared to the OIR group (p<0.001). VEGF and TNF-? immunoreactivity were similar between the treatment groups (VEGF:p=0.752; TNF-?:p=0.099). Conclusions: Retinal neovascularization was significantly suppressed by digoxin treatment, and this effect was comparable to bevacizumab in the OIR model. © 2023 Gazi Eye Foundation. All rights reserved.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Tek merkezde takip edilen juvenil idyopatik artrit hastalarının klinik değerlendirmesi
    (2020) Balbaba, Mehmet; Ulaş, Fatih; Yıldırım, Hakan; Canleblebici, Mehmet; Gürgöze, Metin Kaya
    Amaç: Tek merkezde takip edilen juvenil idyopatik artrit hastalarının klinik ve demografik özelliklerini sunmak, juvenil idyopatik artrit hastalarında üveit gelişimi ve görme keskinliği üzerine etkisi olan faktörleri değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: 80 juvenil idyopatik artritli hastanın (30 erkek ve 50 kız) kayıtları retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların cinsiyet, artrit ve üveit başlangıç yaşı, aile hikayesi, takip periyodu, klinik özellikler, üveite bağlı komplikasyonlar, başlangıç sistemik tedavi, tedavi komplikasyonları ve tedavi süresi analiz edildi. Bulgular: Hastalığın ortalama başlangıç yaşı 9,23±4,0 yıl (2-15 arası), ortalama üveit başlangıç yaşı 9,92±3,15 yıl (5-16 arası), ortalama takip süresi ise 2,49±1,72 yıldı (1-7 arası). Hastaların 12’sinde (%15) üveit tespit edildi. Hastalarda üveit tanısı konulduğu andaki ilk görme keskinlikleri 2’sinde (%16,6) 0,1 ve altı, 2’sinde (%16,6) 0,1 ile 0,5 arasında ve 8’inde (%66,6) 0,5 ve üzerinde saptandı. Son görme keskinliği ise tüm hastalarda 0,5 ve üzerinde saptandı. İlk tedavi olarak 6 hastaya (%7,5) nonsteroidal antienflamatuvar ajanlar, 8’ine (%10) sülfasalazin, 3’üne (%3,7) sadece kortikosteroid ve 63’üne (%78,7) metotreksat başlandı. Takiplerinde tedaviye dirençli olan hastalardan 10’nuna (%12,5) etanercept, 4’üne (%5) adalimumab ve 3’üne (%3,7) tosilizumab tedavisi ilave edildi. Juvenil idyopatik artrit ile ilişkili üveiti olan hastaların tamamı tanı anında veya üveit gelişmeden önce metotreksat tedavisi kullanmakta idi. Üveiti olan hastaların takibinde 4 hastaya adalimumab tedavisi ilave edildi. Sonuç: Juvenil idyopatik artrit ile ilişkili üveit gelişen hastalarda zamanında ve etkin olarak başlanan immünomodülatör tedavi görme prognozunu olumlu olarak etkilemektedir. Hastaların multidisipliner bir yaklaşımla değerlendirilmesi ve rutin tarama programlarının uygulanması gerekmektedir.