Yazar "Cankara, Beyza" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Fasulyede Rhizoctonia Solani’nin neden olduğu kök çürüklüğüne karşı tohuma bazı fungisit uygulamalarının etkinliği
    (2019) Palacıoğlu, Gülsüm; Cankara, Beyza; Bayraktar, Harun; Özer, Göksel
    Fasulyede Rhizoctonia solani’nin neden olduğu kök çürüklüğüne karşı bazı fungisitlerin çıkış oranı, hastalık şiddeti ve bitki gelişimi üzerindeki etkisi bu çalışma kapsamında değerlendirilmiştir. Tohum ilacı olarak kullanılan fungisitler arasında sedaxane en etkili fungisit olup, patojenle inokuleli kontrol uygulamalarına göre çıkış oranını %93.33 seviyesinde artırdığı, hastalık şiddetini ise %44 oranında engellediği tespit edilmiştir. Benzer şekilde fludioxonil ve azoxystrobin etkili maddeli fungisit uygulamalarındaki çıkış oranının sırasıyla %86.67 ve %73.33 olduğu, hastalık şiddetinin ise %32.00 ve %30.67 oranlarında azaldığı belirlenmiştir. Trifloxystrobin ve difenocanozole etkili maddeli fungisitler ise orta derecede etkili olup, hastalık şiddetini sırasıyla %18.67 ve %20.00 oranlarında engellemişlerdir. Bununla birlikte thiram, acibenzolar-s-methyl ve propineb etkili maddeli fungisitlerin çıkış oranı ve hastalık şiddeti üzerinde etkili olmadıkları tespit edilmiştir. Bitki gelişimi açısından da sedaxane, fludioxonil ve azoxystrobin etkili maddeli fungisitlerin kontrole yakın bir gelişim sağladıkları gözlemlenmiştir. Bu kapsamda bu fungisitlerin tek başına yada kombinasyon uygulamalarının fasulyede bu hastalığın neden olduğu kayıpların azaltılması açısından faydalı olacağı düşünülmektedir.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Genetic and pathogenic characterization of Rhizoctonia solani AG-4 isolates obtained from common bean
    (Academic Press Ltd- Elsevier Science Ltd, 2024) Palacioglu, Gulsum; Cankara, Beyza; Bayraktar, Harun; Ozer, Goksel
    Common bean (Phaseolus vulgaris L.) is the most important grain legume. Crop production of common bean is affected by a number of diseases, such as Rhizoctonia root rot, being detected worldwide. Herein, we aimed to genetically and pathologically characterize Rhizoctonia solani isolates obtained from different provinces in Turkey. Anastomosis groups (AG) and subgroups of isolates were identified based on the sequence analysis of the rDNA-ITS region. The most prevalent subgroup was AG-4 HGIII, according to BLAST analysis and the phylogeny of resultant sequences, followed by AG-4 HGI and AG-4 HGII, respectively. iPBS retrotransposons highly supported the phylogenetic tree and provided a high level of genetic variability among isolates to discriminate AG subgroups. The results indicated that the iPBS DNA marker system based on retrotransposons could be used to discriminate Rhizoctonia isolates relying on AG grouping. The virulence of the pathogen isolates changed from 3.67 to 5 based on the agar-plate assay on the susceptible cv. Gina. The reactions of thirty common bean cultivars were also evaluated against the most aggressive isolate in each subgroup. The reaction assay showed significant differences among both isolates and cultivars; the highest disease severity among cultivars was observed to AG-4 HGI, followed by AG-4 HGIII and AG-4 HGII, respectively. None of the cultivars showed resistance to all AG subgroups. Screening of AGs among the isolates and selecting cultivars are critical to managing Rhizoctonia disease due to the range of host suitability according to AG subgroups.