Yazar "Özkoçak, Begüm Büşra Cevval" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 6 / 6
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Diyot lazerle yapılan beyazlatma sonrası farklı jenerasyon adeziv sistemlerin mineye olan bağlanma dayanımlarının değerlendirilmesi
    (Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi, 2017) Özkoçak, Begüm Büşra Cevval; Aytaç, Fatma
    Estetik diş hekimliğine olan ilginin artması, estetik restorasyonlar ile diş beyazlatma işlemlerinin birlikte uygulanmasını gündeme getirmektedir. Bu in vitro çalışmanın amacı diyot lazer ile yapılan beyazlatmanın farklı adeziv sistemler kullanılarak yapılan kompozit restorasyonların bağlanma dayanımına etkisini değerlendirmektir. Çalışmada 180 adet çekilmiş insan üst kesici dişi kullanılmıştır. Mine yüzeyleri zımparalanarak düzleştirildikten sonra dişler 18 gruba ayrılmıştır (n=10). Beyazlatma işlemi yapılmadan üç farklı adeziv sistemin uygulandığı ilk 6 grup kontrol gruplarıdır. Deney gruplarının yarısında Opalescence Boost PF %40, diğer yarısında LaserWhite 20 Beyazlatma Jeli 940 nm dalga boyundaki diyot lazer ile birlikte kullanılarak beyazlatma işlemi yapılmıştır. Beyazlatma işlemlerinin ardından farklı bekleme sürelerini takiben (beyazlatma sonrası 0. gün ve 7.gün) gruplara üç farklı adeziv sistem (Adper Single Bond 2, Clearfil SE bond ve Clearfil Universal bond) uygulanmış ve sonrasında kompozit rezin ile restorasyonları yapılmıştır. Örnekler makaslama bağlanma dayanıklılığı testine tabi tutulmuş, ardından kırılma tipi analizi için stereomikroskop altında incelenmiş ve her gruptan bir örnek tarama elektron mikroskobu (SEM) ile değerlendirilmiştir. Gruplar arası karşılaştırma için tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. p değerleri 0.05'in altında hesaplandığında istatistiksel olarak önemli kabul edilmiştir. Çalışmanın sonucuna göre, beyazlatma ajanları bağlanmayı olumsuz etkilemiştir ve beyazlatma sonrası bir hafta bekleme süresi bağlanma değerlerindeki düşüşü elimine etmektedir. Opalescence Boost ile kıyaslandığında bağlanma değerleri üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir farkın olmaması ve kısa çalışma süresi gibi nedenlerden dolayı diyot lazer ile beyazlatmanın alternatif bir seçenek olabileceği sonucuna varılmıştır. Anahtar kelimeler: Adeziv sistem, bağlanma dayanımı, diyot lazer, mine, ofis tipi beyazlatma
  • Küçük Resim
    Öğe
    Effect of diode laser-assisted bleaching on the bond strength of different adhesive systems to enamel: Interfacial SEM analysis
    (Wiley, 2021) Özkoçak, Begüm Büşra Cevval; Bal, Fatma Aytaç
    The aim of this study was to investigate the effectiveness of diode laser-assisted bleaching on the shear bond strength (SBS) of different adhesive systems to enamel and examine the adhesive enamel interface under scanning electron microscope (SEM). 180 incisor teeth were randomly divided into three bleaching groups: (1) Unbleached control group, (2) Opalescence Boost (OB) 40%, and (3) Diode laser-assisted LaserWhite20 (LW20) 45%. After bleaching, each group was divided into two subgroups according to waiting time: immediately or 7 days' delay. The six groups were then divided into three subgroups based on the adhesive procedure: Single Bond 2 (SB2), Clearfil SE Bond (CSB), and Clearfil Universal Bond (CUB). After adhesive procedures, composite resin cylinders were bonded to the enamel surfaces. All specimens were subjected to a SBS test after 24 hr of storage in water. Data were analysed using three-way variance analysis (p < .05). Specimens were examined under a stereomicroscope and SEM. There was a significant difference between the groups bonded immediately and 7 days after bleaching (p < .05). SB2 after 7 days showed the highest SBS values (19.24 +/- 2.18), whereas CUB showed the lowest values in both bleaching treatments and control groups (10.84 +/- 1.66). SEM analysis of the unbleached specimens revealed long tags and uniform hybrid layer compared OB and LW20 bleaching groups. LW20 and OB bleaching adversely affected SBS to enamel when bonded immediately. Diode laser-assisted bleaching might be an alternative option due to the short working time but delaying bonding for 7 days after bleaching may not be enough for ideal adhesion.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Effects of dyes used in photodynamic therapy on color stability of composite resins
    (Nihon Univ, School Dentistry, 2022) Özkoçak, Begüm Büşra Cevval; Özkoçak, İsmail; Ağaccıoğlu, Merve
    Purpose: The aim of this study was to evaluate the effect of dyes used in photodynamic therapy (PDT) on color changes of resin-based composites (RBCs). Methods: A total of 120 composite discs were made of microfilled, nanohybrid, and nanocemmic RBCs, and the CIE Lab system was used to assess initial colors with a spectrophotometer. Photosensitizers were used in accordance with the experimental design, as follows: MB (methylene blue), TB (toluidine blue). ICG (indocyanine green), and control (no dye). The samples were irradiated with a 940-nm diode laser. After irradiation, the photosensitizers were removed with distilled water (Delta E-1) and sodium hypochlorite (Delta E-2), and final colors were measured. Data were analyzed by the three-way ANOVA and Bonferroni tests (alpha= 0.05). Results: There was no statistically significant difference between the ICG and control groups; however, the TB and MB groups exhibited the strongest staining. The nanohybrid RBC exhibited the greatest color change, and there were no significant differences between the microhybrid and nanoceramic RBCs. After NaOCl irrigation, Delta E-2 values decreased to clinically acceptable values (Delta E-2 < 3.3). Conclusion: The intensity of staining of the RBCs differed according to the type of photosensitizer used and the content of the composite resin. The irrigant NaOCl was effective in removing discoloration.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Evaluation of biochemical changes in dental tissues after different office bleaching methods
    (Sage Publications Ltd, 2019) Karaarslan, Emine Şirin; Özmen, Zeliha Cansel; Aytaç, Fatma; Bıçakçı, Ali Altuğ; Buldur, Mehmet; Özkoçak, Begüm Büşra Cevval
    The color of the teeth is an important topic for many people and can be influenced by intrinsic and extrinsic stains. There is an increasing demand for whitening of the teeth year by year. The most popular way of whitening is "bleaching," which is the result of the breakdown of pigments located in the enamel and/or the dentin, caused by reactive oxygen species (ROS) released from bleaching agents. These bleaching agents could increase matrix metalloproteinase (MMP)-mediated collagen degradation in dentin. The aim of this study was to compare biochemical changes and oxidative stress levels of the human premolar dentin-pulp complex after three different bleaching methods containing hydrogen peroxide (H2O2) bleaching agents. Individuals, whose first four premolars were extracted for orthodontic purposes, included into the study. Group 1-Laser: bleaching gel containing 46% H2O2 (LaserWhite20 whitening gel, Biolase Technology Inc., San Clemente, CA, USA) and a diode laser activation (Ezlase 940 nm system). Group 2: 35% H2O2 containing whitening gel (Whiteness HP Maxx, FGM) and halogen light source activation (Optilux 501, Kerr, Orange, CA, USA). Group 3: 35% H2O2 containing whitening gel (Whiteness HP Maxx, FGM). Group 4-Control: No whitening treatment. According to the test results, there were no significant differences among groups in the values of cathepsin B and MMP proteolytic activities (p > 0.05). The total ROS values released from the dentin tissue were higher than those obtained from the pulp tissue (p < 0.05). There were significant differences among the bleaching groups in the ROS values released from the dentin tissue.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Evaluation of the effects of different remineralizing agents on Streptococcus mutans biofilm adhesion
    (Taylor & Francis Ltd, 2018) Karaarslan, Emine Şirin; Aytaç, Fatma; Çadırcı, Bilge Hilal; Ağaccıoğlu, Merve; Taştan, Emine; Özkoçak, Begüm Büşra Cevval
    The aim of the study was to compare the effects of different remineralization methods that are well established in clinical and daily use on S. mutans biofilm adhesion. In this study 72 human third molars were used. From each tooth two pieces of 4 mm x 7 mm enamel blocks were acquired. The samples were divided into 6 groups in which include 10 samples per time period (24h and 48 h) and for each remineralization method; control, flouride, ozone, CPP-ACP, arginine, novamin. After remineralization procedures, enamel surfaces were covered with saliva. 10(5) CFU/mL of active S. mutans culture were inoculated onto the samples. S. mutans colonies were counted with Plate Count Agar (PCA) decimal dilution method. Micromorphologic effects of different remineralization methods were observed by Scanning Electron Microscopy (SEM). The most S. mutans biofilm formation for both time periods was observed in the control group whereas the less biofilm adhesion was showed in the arginine group. There were no statistically significant differences among remineralization agents (p > 0.05). In the control group there was statistical difference between 24 h and 48 h (p < 0.005) but in the other study groups there were no significant difference between the time periods (p > 0.05). Remineralization agents did not significant differ on S. mutans biofilm adhesion.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Farklı Polisaj Sistemlerinin Nanohibrit Kompozit Rezinlerin Yüzey Pürüzlülüğü Üzerine Etkileri
    (2021) Doğan, Ecem; Cumhur, Alper; Bal, Fatma Aytaç; Özkoçak, Begüm Büşra Cevval
    Amaç: Bu çalışmanın amacı, farklı polisaj tekniklerinin nanohibrid kompozit rezinlerin yüzey pürüzlülüğü üzerine etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Üç farklı nanohibrid kompozit rezinkullanılarak, 120 numune (4 mm derinliğinde, 8 mm çapında) hazırlanmıştır: Tokuyama Estelite® Sigma Quick (TESQ), Clearfil MajestyTMEsthetic (CME) ve HarmonizeTM. Polimerizasyonun ardından her grupiçin polisaj işlemi uygulanmayan 10 örnek, kontrol grubu olarak belirlenmiştir. Her bir kompozit rezin grubu için örnekler Opti1StepTM Polisher, SwissFlex® Discs, IdentoflexTM Composite Polisher+Ultradent®Diamond Polish 0,5 µm mint elmas polisaj patı olarak rastgele 3 polisaj sistemi grubuna ayrılmıştır (n=10). Örneklerin yüzey pürüzlülükleri profilometre kullanılarak ölçülmüştür. İstatistiksel analiz, tek yönlüANOVA ve Kruskal-Wallis testleri kullanılarak yapılmıştır. Bulgular:CME ve TESQ grupları için polisaj sistemleri arasında yüzey pürüzlülükleri açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamaktadır(p>0,05). HarmonizeTM grubu için en düşük yüzey pürüzlülük değeri,Opti1StepTM polisaj lastiği grubunda bulunmuştur (p?0,05); kontrol,IdentoflexTM Composite Polisher+Ultradent® Diamond Polish 0,5µmmint elmas polisaj patı ve SwissFlex® disk grupları arasında yüzey pürüzlülüğü açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktur. Çalışmada kullanılan kompozit rezinler, polisaj sistemlerine görekarşılaştırıldığında yüzey pürüzlülükleri açısından istatistiksel olarakanlamlı bir fark görülmemiştir. Sonuç: Kompozit rezinlerin polisajındauygulanan tek aşamalı sistemler ve polisaj lastiği+pat kullanımı, yüzeypürüzlülüğü açısından çok aşamalı sistemlerle benzer sonuçlar verebilir ve klinik olarak hekimler tarafından tercih edilebilir.